نتایج جست جو "رفتی" در سایت 100هنر

گشتم و گشتم در شهر هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

ممنوعه ارزش تلخی روزگار رو داشت؟ نظم هستی را با وسوسه ات تغییر دادی حالا بنگر که ما هر روز از آن ممنوعه گاز میزنیم و در طلب بهشت برین که تو از آن رانده شدی دست و پا میزنیم و ....بگمانم فرو رفتیم ...، فرو رفتیم در منجلاب کبر و خود خواهی که از نطفه تو در عالم هستی به یادگار مانده و من در عجبم ...! در عجبم که چرا در بهشتی که تو از آن رانده شدی درخت ممنوعه بود و چرا اینجا ممنوعه ای نیست تا شاید حوایی پیدا می شد و از آن نوش جان می کرد تا شاید بعد از رانده شدن .... حوایی دیگر... آدمی دیگر...و شاید جهانی بهتر ادنا صفری

زاده با هم تصمیم گرفتیم در دانشگاه هنر ضبط کنیم.

رم ایستاد و شیشه ی اتومبیلش را داد پایین و گفت سلام عزیزم بیا اینم روزانَت اما نمیدانست دیشب تمام شانسیها را نوشته بودم دوستت دارم!!! نمیدانست تمام زندگیم را دیشب باز کردم و تمام درآمدم را نوشتم دوستت دارم امروز هم گرسنه هستم اما پولهایی که دادی خرج نمیکنم! همه را قاب گرفته ام!شاید روزی کنارم پیاده راه رفتی!اگر پیاده راه رفتی!احساس پاک دخترانه ات را میان حریر امانت میان صندوقچه ی اسرارم نگاه خواهم داشت. قطره قطره اشکهایت در آینده نهیب میزند هر لحظه امانت را.صندوقچه را میان ابریشم دوست داشتنت پیچیده ، در وجود همچو برگ گلت نگه میدارم!اینها پاکی هر چه هستی من است...

رم از قلیل و کثیر رفتی از چشم و حاضر است خدا که نه غایبم ز پیش ضمیر خط حبیب قنبری سایز اثر با احتساب پاسپارتو و قاب ۸۰×۶۰ cm قاب با کلاف ۳ cm مرکب و گواش و مقوا ماکت و کاغذ ابروباد دست ساز و قیطون کشی شده و قطاعی شده سال اجرا ۱۳۹۷

چه ارومیه است که قبلا با دیدن اون دقیقه ها چشممان به زیباییش خیره میشد و در کنارش عکس های زیبایی میگرفتیم اما حال...عکس میگیریم ولی تماما با عنوان (ارومیه خشک-ارومیه مرده-و...)گرفتن این عکس برایم خیلی درد اور بود.خیلی زیاد

ویژگی و عطر و طعم خاص خودش رو داره و اگر اون طرف ها رفتید حتما باید میل کنید

ر این کوچه ی احساس رود و خودش را بسپارد به دلِ گمشده گی راه پیمودنی سخت جدایی را او تک و تنها برود ولی ای عشق بدان خاک این راه که رفتی همه آلوده شده غرق تنهایی و آغشته به اشک سرد سرد از دل خون همه جا پر ز من است و تو ای باد به گوشش برسان ضجه ام من بغض هذیان و غمم که در این مقصد کور با تو همراه شوم با تو فریاد شوم با تو هستم با منی تو باز این فاصله و یک دل تنگ همه ی ثانیه ها در سکوتم خفه اند خفه اند خفه اند

اینکه سوز حرفهای پاییز سردت کرد با رود رفتی و من اما هر بهار انتظارت را میکشیدم آنقدر که فهمیدم من مانده ام و زمستانی ابدی... نیما حیدرپور

ده به لب باز در اوج غمم باز رنجیده تنم من و تاریکی شب من و خاموشی لب منم آن شب زده ی خسته تنم ساده رفتی نشنیدی سخنم منم آن غمزده ی سوخته دلم چشم ها شسته از این بار غمم خواهم این لب به سخن باز کنم مُهر برکَنده از این راز کنم نغمه با نی چو هم ساز کنم قصّه ی عشق تو آغاز کنم باز از خواب تو بیدار شدم تشنه ی لحظه ی دیدار شدم باز با غصّه هم آغوش شدم باز از یاد فراموش شدم در شب سرد بی مهتاب دلت منم آن شمعی که خاموش شدم...

یکی سپید شدند…! کاظم پارسای

گرد بام و در من بی ثمر می گردی انتظار خبری نیست مرا نه ز یاری نه ز دیار و دیاری باری برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس برو آنجا که تو را منتظرند قاصدک در دل من همه کورند و کرند دست بردار ازین در وطن خویش غریب قاصد تجربه های همه تلخ با دلم می گوید که دروغی تو ، دروغ که فریبی تو. ، فریب قاصدک هان، ولی ... آخر ... ای وای راستی آیا رفتی با باد ؟ با توام ، آی! کجا رفتی ؟ آی راستی آیا جایی خبری هست هنوز ؟ مانده خاکستر گرمی ، جایی ؟ در اجاقی طمع شعله نمی بندم خردک شرری هست هنوز ؟ قاصدک ابرهای همه عالم شب و روز در دلم می گریند

ب و ورق طلا روی بوم فروخته شد

بـاد تـعـظـیـم نـکـن سـمـت تــظاهــر ..! مـتـظاهــر دولا شـدن و خــم شـدنـت ؛ پـیـشـکـشـت بـاد سـهــراب دلــم را نـپــذیــرفــتــی و کُـشـتـی ! دلـسـوزی و رسـتـم شـدنـت ؛ پیـشکـشـت بـاد درّنـده کـنـد " شـیـفـتـه را " گـاه‌ گــدار عـشـق رامـم نـشــدی ، رَم شـدنـت ؛ پیـشـکـشـت بـاد در دوزخ دلـبـاخـتـگـی ، ســوخـتـه جـانـســوز ســودای جـهـنـّـم شـدنـت ؛؛ پـیـشـکـشـت بـاد مـن کاشتـم این دانـه و بـرداشـت نـمـود غیـر پس خـوشـه و گنـدم شـدنـت ؛ پیشکشت بـاد کـمـبـود و خَـلاء را نـوک مـمـلــو نـرسـانـدی ! داسـتـان فـراهـم شـدنـت ؛؛ پـیـشـکـشـت بـاد هـمـراه تـنـی‌سـت او پـیِ تـن‌هـا ، تـنِ تـنـهـا .. تـنـها شـو و مـحـرم شـدنـت ؛ پیـشکـشت بـاد #تظاهر #یزدان_ماماهانی #سـرایـش۲۲_۶_۱۴۰۱ _🎹♥️ اُرگـ ســـــرخ ♥️🎹_

ت، خواهم انداخت به آب پشت دریاها شهری ست که در آن پنجره‌ها رو به تجلی باز است. بام‌ها جای کبوترهایی است که به فواره هوش بشری می‌نگرند. دست هر کودک ده ساله شهر، خانه معرفتی است. مردم شهر به یک چینه چنان می‌نگرند که به یک شعله، به یک خواب لطیف. خاک، موسیقی احساس تو را می‌شنود و صدای پر مرغان اساطیر می‌آید در باد. پشت دریاها شهری ست که در آن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحر خیزان است. شاعران وارث آب و خرد و روشنی‌اند. پشت دریاها شهری است! قایقی باید ساخت. تابستان ١٤٠٠ #رنگ روغن #تابلو #نقاشي #تصوير سازي #تصوير گر #سهراب سپهري #قايق كاغذي #شهر دوردست #دريا #غروب #كلاژ #تابلو_نقاشي #oil color #illustration #distant city #sohrab sepehri #sea #sunset #paper boat #drawing #painting #painter #painting training#

را به هم می‌دهیم تا چیزی به هم داده باشیم به یادِ تمام چیزهایی که از هم گرفتیم. #چنگیز_رحمتی @ChangizRahmati65

کرد داغ لب ات مانده به پیشانی ام هرکه مرا دید، تو را هم شناخت از سر این بی سر و سامانی ام تا به تو نزدیک شدم چون شهاب_ شعله گرفتی که بسوزانی ام سهم من از عشق هم این لحظه بود: آمدن و پر زدن آنی ام گرچه امید از تو نکندم ولی در پی یک هجرت طوفانی ام تشنه ام و این دم آخر کمی می شود از عشق بنوشانی ام؟

ی آغوش تو دارم)