نتایج جست جو "وفا" در سایت 100هنر

ل پر حسرتم بیازردی؟ چه شد که جان حزینم ز غصه خون کردی؟ نخست ار چه به صد زاریم درون خواندی به آخر از چه به صد خواریم برون کردی؟ همه حدیث وفا و وصال می‌گفتی چو عاشق تو شدم قصه واژگون کردی ز اشتیاق تو جانم به لب رسید، بیا نظر به حال دلم کن، ببین که: چون کردی؟ لوای عشق برافراختی چنان در دل که در زمان، علم صبر سرنگون کردی (اکریلیک روی بوم دیپ)

ن ، آن فتنه و غوغا را مولانا

ثر: در نوستالوژی عرفانی ایران همیشه ماهی نشانه تکامل بوده است و دم ماهی در این اثر برداشتی از شعر معروف ماهی از سر گنده گردد است و نماینگر این موضوع میباشد که همیشه سوژه در اوج شکوفایی و تکامل قرار دارد.

با تو سخن می گویم نامت را به من بگو دستت را به من بده حرفت را به من بگو قلبت را به من بده، من ریشه های تو را دریافته ام با لبانت برای همه لبها سخن گفته ام و دست هایت با دستان من آشناست. در خلوت روشن با تو گریسته ام برای خاطر زندگان، و در گورستان تاریک با تو خوانده ام زیباترین سرودها را زیرا که مردگان این سال عاشق ترین زندگان بودند. دستت را به من بده دستهای تو با من آشناست ای دیر یافته! با تو سخن می گویم بسان ابر که با طوفان بسان علف که با صحرا بسان باران که با دریا بسان پرنده که با بهار بسان درخت که با جنگل سخن می گوید زیرا که من ریشه های تو را دریافته ام زیرا که صدای من با صدای تو آشناست من درد مشترکم...

#فروخته_شده ابعاد ۶۰ در ۸۰

#فرح_اباد

حوصله زیاد هم ندارم ... مثل اسب می تازم گاهی هم درنگ می کنم، اما وا نمی مانم، می تازم مگر از گردنه به میان دره پرتاب شوم و استخوانهایم خرد شود وگرنه می تازم من دختر کوردم دختر دره های تنگ شبهای سرد چشمهای پر از درد دختر دردم ... دختر قهرمانانم دختر کوه و دشت و بیابانم این منم ....دختر کورد ... دختر چشمهای پر از غیرت چشمهای جوان نه ناجوان ! دختر استقامتم،دختر پایداریم،دختر شکنجه ام،دختر ظلمم! دختر تعصبی شیرین... چشمهایم بیخود نیست که برق میزند...برق کورد است ...برق بزرگی کورد! دختر کوههای بلندم دختر زاگرسم آرام می تازم همچون شیر می غرم به هر آن کس که چپ بنگرد عصیان میکنم در برابر حرف زور و ناروا من خون کورد در رگهایم جاریست خونی سرخ و آتشین من کوردم دختر عشق و کوردستان دختر آبشار و طوفان مثل پروانه به دور کشورم میچرخم! مسکوتم تا وقتی که حق برجاست... گرگ میشوم برای ناحق... آنچنان فریادی برخواهم آورد که آشام و انسان و آبها و زمین بلرزد

رشکن آن طرّه مشکین ناب با رخ تو مهر ندارد فروغ ذره نیارد بر خورشید تاب دوش مرا خیل خیالت ببرد صبر و قرار از دل و از دیده خواب مردمک دیده کند دم به دم روی من از اشک ملَّون خضاب دیده میندیش ز طوفان غم مردم آبی نشکوهد ز آب خاک درت مسکن ابن حسام کوی تواش درگه دولت مآب شعر: #ابن‌حسام‌خوسفی خط: #اکبرنژاد .

ست ممکن که دلِ ما ز وفا برگردد ما همانیم ، اگر یار همان است که بود گرچه نگذاشت اثر، عشقِ تو ازنام و نشان دل زداغت به همان مُهر ونشان است که بود صائب تبریزی

#title ; #bright_candle 🔥 . #hindi ☄ Iss #shamm_e_faroza ko #andhi se darate ho Iss shamm_e_faroza ke #parwane #hazaaron hai ... 💛 . #english 🌟 When it comes to this bright candle #you tried to #scare it with a #storm This bright candle Attracts #thousands of #moths ... 💝 💖 #persian ☄ این #شمع_فروزان را از #طوفان ها می ترسانی این #شمع #فروزان #پروانه های بیشماری دارد ... ❤ . #نقاشی #ابرنگ سایز : 25 * 35 #شمع #مفهومی #abrabg #watercolor #color #امیرا #امیرا_اشرف_الدینی

ان گم شد،هنگامی که آرزو ها بزرگ بود و زندگی ارزش زنده بودن داشت، رویایی داشتم که در آن عشق هرگز نخواهد مرد، رویایی داشتم که در آن خداوند بخشنده بود، وقتی جوان و بی باک بودم، وقتی رویا ها پرورانده و مستعمل شده و دور ریخته میشد، غرامتی برای پرداختن نبود، آهنگی نبود که خوانده نشود وشرابی نبود که چشیده نشود، اما ببر ها در شب می آیند، با نعره هایشان، به نرمی تندر،وقتی رویاهایت را می درند، وقتی رویا هایت را به شرم مبدل میکنند،ولی من همچنان در رویای آمدن او هستم، و ما با هم زندگیمان را آغاز خواهیم کرد، اما رویاهایی هستند که نمی توانند تحقق یابند،و طوفان هایی هستند که قابل تحمل نیستند، رویایی داشتم که زندگی ام...بسیار بهتر از این دوزخی هست که در آن زندگی میکتم، بسیار بهتر از آنچه که امروز به نظر می رسد، دریغ که روزگار، رویایی که در قلب داشتم نابود کرده است

ی کِشم پرده ای تاریک بر روی رویایت نمی کُنم بر جداره های دل زیبایت ، رسوب چشمانت نیست دیگر مشتاق دیدارم فردا روزیست که میشوم برایت فراموش می روم و این است آخرین حرفم می کُنم آرام اما مدام ، خود را برای تو خاموش می نشیند یادی از ایام گذشته بر دلم با تکه ای نگاه ، گَشتم در دریای عشقت شناور امان از این روزها که بودند ، دروغ نمیدانم چگونه ؟ دوست داشتنت را کردم باور؟ چگونه نشست خزان بر باغچه ام چگونه بُرید دلت از دل تنگم پیمان ؟ نگاهت پر کشید و نشست بر نگاه مشتاقی ندارم به خدای عشق من ، دیگر ایمان می روم از پیش تو ، می روم از دنیایت پر کرده ام عشقت را در گذشته هایم ، در مَشک می شود بغضت در گلویم فریاد می ریزد نامت بر گونه هایم ، در اشک فردا می رسد و خورشید می کند طلوع چشمان ناز تو در خواب اند و بسته اینجا اما خزان است و تندبادی سرد که می کند طوفان ، در این دل خسته ---------------------- بردیا امین افشار

، ولی ، به شوق پرواز پر داد به طوفان و دگر باز نگشت

یم در جاده نگذاشتی کنم آباد ، بامم را من نه آن کوهم ، استوار در جنگل که شوم خانه برای یک طوفان و نه چشمه ای جوشیده از زمین که کنم تشنگییت را درمان من همان آهم ، که بر میکشی به هنگام بغض از گلویت عطر لاله های خیس در صحرا که نمی وزند ، دیگر به سویت من نه آن بادبانم که رقصان است در باد و نه آن شاهین که می رسد به خورشید من نه آن غروبم که می گریاند دشت را و نه آن تختی که نشست بر آن جمشید من فقط رهگذری دل خونم رهگذری که میخورد از دست تو سیلی قطره ای ناچیز در کف دریا که گم گشته در رنگ ، در چرک نیلی نَفَسم میشمرد ثانیه هایت را به رخم نیست رنگهای زیبای یک طاووس خُشکم مکن در تابش سوزان خورشیدت ول کن و بگذر ، بگذر از من و بگذر از این کابوس ------------------------------------- تو و من ، بردیا امین افشار

ییییش... یه وقتایی چقدر دروغ میچسبه...!