ود را بر شاخهٔ سبزِ واژه می آویزم

ار ولی شیرین، تو مجنونِ فراتر از جنون ، یعنی من محمدرضا حسینـــــعلی

، ولی ، به شوق پرواز پر داد به طوفان و دگر باز نگشت

ت را به دیدگانم دوز و با سکوتِ منِ خسته همصدایی کن زِ هر کلامِ نگاهم ترانه خوانی کن به بیت، بیتِ نگاهت غزلسرایی کن دلم اسیرِ هیاهوی نامرادیهاست بر این سفینه ی گمگشته ناخدایی کن گدای مهرِ توام، شرم دارم از اصرار دمی نظر به حیای چنین گدایی کن به مرغِ پرشکسته از آسِمان چه میگویی؟ به بلبلانِ رها صحبت از رهایی کن تنم کویرِ تشنه و تو قطره های بارانی ببار و بر تنِ این تشنه خودنمایی کن تنت دلیلِ هنرمندیِ خداوند است بیا به خلوتم امشب هنرنمایی کن #محمدرضا_حسینـــــعلی

سینه ی تنگ است، طبیب عمریست نفهمید کجای دلِ ماست #محمدرضا_حسینـــــعلی

ه بخوان در هر نگهم با تو سخنها دارم #محمدرضا_حسینعلی