نتایج جست جو "چشمان" در سایت 100هنر

اه درصد تخفیف

و ما را تا مرز #نابودی میکشاند. ابعاد اثر: 20*30 سانتیمتر میکس مدیا

گو به سرم بشتابند #استاد_شهریار #معصومه_شهنازی_پور #هنر_شهره_آفاق #هنرمندان_گیلانی #هنرمندان_ایرانی #نقاشان_گیلانی #هنر #نقاشی #تصویرسازی #اکرولیک #نقاشی_مدرن #نقاشی_اکرولیک

#هنر هدایت درون است بر روشنایی و آرامش تربیت دستان است به آفرینش زیبایی و تعلیم چشمان به دیدن انچه نادیدنی است یکی از تکنیک های جالب که آثاری را از یکدیگر متمایز میسازد برجسته سازی است که بخشی از ذهن خلاقانه هنرمند میباشد یکی دیگر از خلاقیت های این تابلو استفاده از فونت جدید و به روز بودن آن است که کلمه زیبای عشق بر روی تابلو با قلم نوشته شده است این اثر متناسب برای تمامی فضاها و برای کسانی است که به دنبال روحیه ای لطیف و آرام هستند...

ن پنجره می بینم باز نه کسی پنجره را رو به افق باز کند نه شکر کم کند از تلخی این رنج دراز ! من و تو قسمتی از قصه ی این کافه شدیم و تو هر روز گذر می کنی از قهوه ی من این چه رازیست که من ، تلخ ، تو را می نوشم ! تو شدی خواب عمیق شب بی خوابی من. #افشین_مشفقی

لِ تو نیست ، پس صدای نفَسَت ، از کجا می پیچد در گوشم .. از کدامین گوشه ، برقِ چشمانِ سیاهِ تو هنوز .. روشنی بخشِ شبِ تارِ من است ..؟ تو نمردی بابا .. ما فقط گم شده ایم ، من تو را خواهم یافت

رنگ روغن روی پنل چوبی - اندازه 50*70

گیز چشمانت چه زیباست آنجا که دل باید به دریا زد همینجاست #فروخته_شد

ر چرخاندم، یک شاید در چرخش این گوی چرخان گذاشتم عطر اش عطر من بود رویای من، اینک سیب من سرخ شده است از نگاه تو مرا همچون سیبم بو بکش انقدر احساس کن مرا که حسرت فراموش شود در من، آری وقتی که چشمانت را از مست شدن بوی سیبم میبندی احساس آرامش میکنم در وجودم، وقتی حواست نیست جوری بهت در آن لحظه خیره میشوم که تمام در های زنجیر شده ی باغ انار که به دست دیو سفید که تو را حبس کرده باز خواهد شد فقط کافیست تو هم مرا نگاه کنی، ببین مرا باور کن من در اعماق وجودم رازهایی دارم از نسیم شمالی نرم تر چنان که رموز من چون همین نسیم گونه هایت را نوازش خواهد کرد،بی آنکه لحظه ای فکر کنی به نداشته هایت، سیب مال تو است بویش کن من آنرا برای تو چیده ام (دلنوشته ای از من موضوع نقاشی 😊)

نِ کوه قوی پیکر دو دلجو مهربان با هم دو غمگین قصه گوی غصه های هر دوان با هم خوشا دیگر خوشا عهدِ دو جانِ همزبان با هم دو تنها رهگذر کفتر نوازش های این آن را تسلی بخش تسلی های آن این را نوازشگر خطاب ار هست : خواهر جان جوابش : جانِ خواهر جان بگو با مهربانِ خویش درد و داستانِ خویش نگفتی ، جانِ خواهر ! اینکه خوابیده ست اینجا کیست ستان خفته ست و با دستان فرو پوشانده چشمان را تو پنداری نمی خواهد ببیند روی ما را نیز ، کو را دوست می داریم نگفتی کیست ، باری ، سرگذشتش چیست پریشانی غریب و خسته ، ره گم کرده را ماند شبانی گله اش را گرگها خورده و گرنه تاجری کالاش را دریا فرو برده و شاید عاشقی سرگشته ی کوه و بیابانها سپرده با خیالی دل نه ش از آسودگی ، آرامشی حاصل نه ش از پیمودن دریا و کوه و دشت و دامانها اگر گم کرده راهی بی سرانجامست مرا به ش ، پند و پیغام است در این آفاق من گردیده ام بسیار نماندستم نپیموده به دستی هیچ سویی را نمایم تا کدامین

نقش لبخند دارم که به تو میخندد برق چشمانت گاه مرا می گیرد در حریم آبی شان دلم اوج میگرد وسعت قامت تو در چارچوب در افکارم نه نمی گنجد و به خود می کوبد قلب شیدایی من که تو را میبیند دنج ترین گوشه دنیاست آنجا که در آغوش توام محو گرمای توام و تو میخوانی زیر گوشم آرام تا ابد می مانی تا ابد می مانی آری تکیه خواهم زد به دیوار غرورم

ر آبادی که آباد است به هارمونی دلنواز چشمانت با تک تک نتهای پیانو. در اتاقی از سه جهت شیشه ای تنها منم و تو و پیانو. نزدیک غروب است و آخرین تلا شهای خورشید از لبه کرکره یک طرف اتاق به درون اتاق میخزد. کفپوشی دو رنگ یکی به رنگ موهای تو قرمز خرمایی که ادامه یافته تا کمرت و هر بار که دستانت به دنبال بمترها و زیرترهاست به زیباترین حالتی روی هم میلغزند و کمی از کمرت آویزان میشوند و هر بار که فورته (قوی) مینوازی قدری بر خود میلرزند دیگری قهوه ای عسلی رنگ دورترین حلقه عنبیه چشمانت، به هنگام ظهر پای برهنه ات آنچنان بر پدال مینشیند که گویی سالها همدستِ پیانوست. قلبم با ریتم انگشتان تو میتپد. من میمیرم و همچنان ضر ب آهنگ انگشتانت در روحم مدام تکرار میشود . . . ((معمار نبض شهر-نشر مایا))

باز برمی کشی آهی و ، می گریی بغضت میکند خشک ، رود روان را آخر ز چه روی است تو را این حال و آن دل بد ، که می کند فغان چیست راز دل دلِ این قاصدک پیر که نمی دهد برایت خبری خوش به ارمغان نه نسیم را لطف است با تو نه می آکند دیده گانت را سراب یاران همگی ز مستی در خواب اند نیست ساغری که دهدت ، پیمانه ای شراب زندگی برای تو در او بود با او لحظه هایت ، می شد به رنگ گلهای بهار خورشیدی بود که میدرخشید در تن گل های سرخ ، در زمزمۀ جویبار فلک شکست شوق پروازت را در پس ابر رعد غرید و برق ، سینه اش را کرد نشان قلبت نمی تپید ، در درنگ قلب او آسمان می برد عشقت را ، به اعماق کهکشان به رسم ، نوشته این را بر قلب زمین خواهد روئید گل ، تا شود پرپر می رود شاهین تا اوج تا برافکنیم از تنش ، شهپر این است سایۀ سرنوشت یک انسان می جوید رنگ عشق را در آسمان اما آنجا که می نویسند قصه بر می گیرند از دل تو ، از چشم من ، امان ------------------ بردیا امین افشار

ی کِشم پرده ای تاریک بر روی رویایت نمی کُنم بر جداره های دل زیبایت ، رسوب چشمانت نیست دیگر مشتاق دیدارم فردا روزیست که میشوم برایت فراموش می روم و این است آخرین حرفم می کُنم آرام اما مدام ، خود را برای تو خاموش می نشیند یادی از ایام گذشته بر دلم با تکه ای نگاه ، گَشتم در دریای عشقت شناور امان از این روزها که بودند ، دروغ نمیدانم چگونه ؟ دوست داشتنت را کردم باور؟ چگونه نشست خزان بر باغچه ام چگونه بُرید دلت از دل تنگم پیمان ؟ نگاهت پر کشید و نشست بر نگاه مشتاقی ندارم به خدای عشق من ، دیگر ایمان می روم از پیش تو ، می روم از دنیایت پر کرده ام عشقت را در گذشته هایم ، در مَشک می شود بغضت در گلویم فریاد می ریزد نامت بر گونه هایم ، در اشک فردا می رسد و خورشید می کند طلوع چشمان ناز تو در خواب اند و بسته اینجا اما خزان است و تندبادی سرد که می کند طوفان ، در این دل خسته ---------------------- بردیا امین افشار

گلها نباشد بوی گیسویت در آنجا دلم دارد هوای روی ماهت صدای خنده های گاه گاهت شباهنگام ، دل گیر بهانه به سان گریه های کودکانه صدای هق هق هنگام دوری ببارم از دو چشمانم بلوری عجب وصف عجیبی دارد این راز نمک دارد به سان درد آغاز بنازم ناز چشمان صبورت هوای این دلم وقت غرورت ببویم عطر مهتاب شبانه کنار یک نگاه عاشقانه صدای نازکت ،مست نگاهت به خواب کودکانه گاه گاهت سکوتی کرده ام فارغ ز هر راز تو باشی در کنارم ، مست پرواز مرتضی دوره گرد (هیوا)

لم می گیرد همه جا پُر می شود از سکوت و غصّه ها می رسند از راه ... اینجا آسمانش ابریست ستاره هایش خاموش و سکوت شب باز تنهایی را به رخم می کشد ... اینجا بهار بوی پائیز می دهد شکوفه های احساس می ریزند از درخت محبّت و غنچه های عشق گویی میلی به باز شدن ندارند ... اینجا غصّه ها می تازند چشم ها می بارند و جادّه ها در انتظارند ... اینجا در سکوت و خاموشی شب چراغی روشن است دلی بی تاب است و چشمانی بی قرار که آمدنت را انتظار می کشند ... کاش بیایی ...

مشقی کاغذ ابر و باد شعر از #حسین_منزوی «دریای شور انگیز چشمانت چه زیباست / آنجا که باید دل به دریا زد همینجاست» بهمن ماه ۱۳۹۸ #شکسته_نستعلیق #نستعلیق

رق فلزات و اکریلیک روی مقوا

گفتن و نگفتن، زندگی را نفس می‌کشد." #رنگ_روغن #ذغال #نقاشی #پرتره #هنر

ر چشمان بسته ی خود می‌دیدند و به خوابی عمیق و حتی در تعدادی از انها همیشگی میرفتند . بر گرفته از ۳ نقاله علمی نام اثر : زیر پلک من نام و نان خانوادگی خالق اثر : روژا مشرقی سال اثر :۲۰۲۴ متریال : print قابل سفارش برای روی بوم

#تابلو #نقاشیخط

ول چشمان بسته قبل زندگی یا چشمان بسته بعد زندگی پایان دویدن ها یا بومِ خالیِ زندگی تهی یا پر انتهایی که بار زندگی را از روی دوشت پایین می آورد یا چشمانی که هجمه سنگینی دنیا را هنوز منعکس نکرده کدام است شروع یا پایان شاید گردی آن برای همین است نه شروع آن مشخص است نه پایان خالی تهی نامشخص مانند مرگ مانند زندگی

گی میبیند. با هر صدای انفجار و گلوله ای که به گوش میرسد یک کودک از ترس در چشمانش اشک جمع میشود و با هر قطره از انکش یکی از هزاران آرزویش نابود میگردد. به راستی با کدامین گناه سرنوشتشان این گونه رقم خورده است؟ شاید تنها گناهشان این است که در اینجا زندگی میکنند. این اثر به سبک سورئالیسم و با تکنیک سیاه قلم طراحی شده است. برداری میدهد.در مرکز تابلو دختری با اگور (زاویه بدن در باله) خاصی قرار گرفته که در اسارت دریچه ای طاق دار با میله های موازی گرفتار شده. این دریچه همانند مناطق جنگی خاورمیانه، همان مناطقی که بجردهای طاق دار و معماری بناهای انحنا دارش معروف است طراحی شده تا نشان از جایی باشد که تابلو بدان اشاره دارد. لباس دختر به گونه ای چین خورده که در ذهن هیولایی شاخ دار را تداعی میکند اسارت در پشت میله ها با هیولایی که نمیتوانی از آن فرار کنی هیولایی از جنس لیاست که به دورت چنبره زده رشد درختی بزرگ از سر دختر آرزوهای بزرگ او را نشان میدهند.