نقش لبخند دارم که به تو میخندد برق چشمانت گاه مرا می گیرد در حریم آبی شان دلم اوج میگرد وسعت قامت تو در چارچوب در افکارم نه نمی گنجد و به خود می کوبد قلب شیدایی من که تو را میبیند دنج ترین گوشه دنیاست آنجا که در آغوش توام محو گرمای توام و تو میخوانی زیر گوشم آرام تا ابد می مانی تا ابد می مانی آری تکیه خواهم زد به دیوار غرورم

سکوتی به تلخی رفتن تو سکوتی به امتداد نگاه من به دنبال ردپایت سکوتی به اعتبار سپیدی موهایم سکوتی به رنگ دو چشم در انتظارمن انتظار من انتظار من چه کنم که دلم آن روز پر حرف سکوت کرد Prizad