نتایج جست جو "زخم" در سایت 100هنر

د جواد یوسف زاده 1399

ک عدد این اثر از ابزار و وسایل #طلسمات همچون #باباقوری، #چشم_نظر و از #فرم #سرمه_دانها ملهم شده. که هدف از این #طراحی انسانی #انتزاعی در چشم بودن داویر #چشم_زخم و به دور ماندن از چشم زخم بوده و نیز استفاده از #قفل در قسمت پایینی اثر جهت گشایش و رسیدن به مقصود بوده. انتخاب این رنگ نیز برگرفته از غالب رنگهای ملزومات طلسم بوده.

دد این اثر از ابزار و وسایل طلسمات همچون باباقوری، چشم نظر و... ملهم شده. که هدف از این طراحی انسانی در چشم بودن داویر چشم زخم و به دور ماندن از چشم زخم بوده و انتخاب این رنگ نیز ناشی از همین موضوع بوده.

ک عدد این اثر از ابزار و وسایل #طلسمات همچون #باباقوری، #چشم_نظر و... ملهم شده. که هدف از این #طراحی انسانی در چشم بودن داویر #چشم_زخم و به دور ماندن از چشم زخم بوده و انتخاب این رنگ نیز ناشی از همین موضوع بوده.

ه ها گفتم و در خواب نشستم به تماشا راز دل را تو بگویی و دلم را بِگُشایی اینک از تاب و قرارم بِسُرا این غزلت را آتش این دل من تازه شود گر بِسُرایی کوچه ها پر شده از زخمه ی سازت به ترنم برده ای ساز دلم را به صدایی و نوایی راه این فاصله با عشق چه پیمودم و آخِر زائر قدسی این کعبه شدم چون تو خدایی آمدی تا که حیاتی بدهی بر دل و روحم دست گرمی برسد بر سر من گر که بیایی هدف از روز و شب و غمزه مهتاب تو بودی شعر هذیان تو شدی چون تو سزاوار ثنایی

ده‌ام چو عقل و جان، از همه دیده‌ها نهان تا سوی جان و دیدگان مشعله نظر برم آمده‌ام که ره زنم، بر سر گنج شه زنم آمده‌ام که زر برم، زر نبرم خبر برم گر شکند دل مرا جان بدهم به دل‌شکن گر ز سرم کله برد، من ز میان کمر برم آن که ز زخم تیر او کوه شکاف می‌کند پیش گشاد تیر او وای اگر سپر برم گفته‌ام آفتاب را گر ببری تو تاب خود تاب تو را چو تب کند، گفت بلی اگر برم آن که ز تاب روی او نور صفا به دل کشد وان که ز جوی حسن او آب سوی جگر برم در هوس خیال او همچو خیال گشته‌ام وز سر رشک نام او نام رخ قمر برم اوست نشسته بر نظر، من به کجا نظر کنم اوست گرفته شهر دل، من به کجا سفر برم این غزلم جواب آن باده که داشت پیش من گفت بخور، نمی‌خوری پیش کس دگر برم **

ای تیغ ! تو بر گردن ما حق داری محمد دهقانی هلان

بهایِ در هم تنیده در مقابل هم و انعکاس مسافر تا دورترین اغوشِ بامداد.. دریا حلقه بر دیده گان ِ تنهاترین ماهی بیابان بر دوشِ شنی تشنه و چنگِ شاخه هایِ پاییز بر بالِ اخرین برگ! . کاظم پارسای

اسمان را در انتهای آوازهایش بی محابا سر بکشد...  هر نیمه شب  کمی مانده به لبهایم از دستهایم می گریزد و باچشم هایی مه آلود  گونه های خیس ماه را  از پشت پنجره ،پاک میکند…! در من پرنده ایست  که شاخه شاخه تنهایی هایم را  نوک می زند … دیوارها از لبخند او پر می شوند  و برگ برگ بر قامت بلند تلخ ام زرد که می خندد دردهایم، یکی  یکی ،بیدار می شوند.. در من پرنده ای ست غمگین که هنوز شعر نشده است…!  . کاظم پارسای

هفته از این زخم اندرون ماندم خموش و آه ، که فریاد داشت ، درد

مون زخم فقط کلافه ای و روزی میرسه که هیچ عکس العملی نداری هیچی حس نمیکنی آخ که چه زجری داره این حس بی حسی...!

یرد، می اندیشد: « بردگان ناتوانایی که می سازند دیوار بزرگ شهر را هر یکی زانان که در زیر آوار زخمه های آتش شلاق داده جان مرده اش در لای دیوار است پنهان» آنی از این دلگزا اندیشه ها راه خلاصی را نمی داند زن چینی او، روانش خسته و رنجور مانده است با روان خسته اش رنجور می خواند زن چینی، در نخستین ساعت شب:« در نخستین ساعت شب هر کس از بالای ایوانش چراغ اوست آویزان همسر هر کس به خانه بازگردیده است الا همسر من که ز من دور است و در کار است زیر دیوار بزرگ شهر» در نخستین ساعت شب، دور از دیدار بسیار آشنا من نیز در غم ناراحتی های کسانم؛ همچنانی کان زن چینی بر زبان اندیشه های دلگزایی حرف می راند، من سرودی آشنا را می کن در گوش من دمی از فکر بهبودی تنها ماندگان در خانه هاشان نیستم خاموش و سراسر هیکل دیوارها در پیش چشم التهاب من نمایانند نجلا! در نخستین ساعت شب، این چراغ رفته را خاموش تر کن من به سوی رخنه های شهرهای روشنایی راهبردم را به خوبی می شناسم، خوب می دانم

ر #سه_تار #فرهنگ_شریف #زخمه #قطعه_زخمه

بـاد تـعـظـیـم نـکـن سـمـت تــظاهــر ..! مـتـظاهــر دولا شـدن و خــم شـدنـت ؛ پـیـشـکـشـت بـاد سـهــراب دلــم را نـپــذیــرفــتــی و کُـشـتـی ! دلـسـوزی و رسـتـم شـدنـت ؛ پیـشکـشـت بـاد درّنـده کـنـد " شـیـفـتـه را " گـاه‌ گــدار عـشـق رامـم نـشــدی ، رَم شـدنـت ؛ پیـشـکـشـت بـاد در دوزخ دلـبـاخـتـگـی ، ســوخـتـه جـانـســوز ســودای جـهـنـّـم شـدنـت ؛؛ پـیـشـکـشـت بـاد مـن کاشتـم این دانـه و بـرداشـت نـمـود غیـر پس خـوشـه و گنـدم شـدنـت ؛ پیشکشت بـاد کـمـبـود و خَـلاء را نـوک مـمـلــو نـرسـانـدی ! داسـتـان فـراهـم شـدنـت ؛؛ پـیـشـکـشـت بـاد هـمـراه تـنـی‌سـت او پـیِ تـن‌هـا ، تـنِ تـنـهـا .. تـنـها شـو و مـحـرم شـدنـت ؛ پیـشکـشت بـاد #تظاهر #یزدان_ماماهانی #سـرایـش۲۲_۶_۱۴۰۱ _🎹♥️ اُرگـ ســـــرخ ♥️🎹_

#چنگیز_رحمتی @ChangizRahmati65

یثه مهرانی #دیوار_زخمی #تکنیک_های_خاص #اکرولیک_روی_بوم #ایده_های_نو #حدیثه_مهرانی #گالری_هنری_مون_پیکسل #hadisemehrani

خواهی نشوی جریحه دار و زخمی : ای عـشــق بــرو دور بــمـان از آدم !! #یزدان_ماماهانی _🎼🎸گیـــتار بـی‌تــــار🎸🎼_

بر واقعیّت داشتن چشم زخم، درصدد اثبات آن برآمده‌اند.اینان برآنند که مقصودِ آیه، #چشم‌زخم کافران به پیامبر اسلام است که می‌خواستند با چشمان خود، او را از بین ببرند ابعاد این اثر ۳۵ در ۵۰ می باشد و برای دکوراسیون های اداری و منازل مناسب است.

دیرست  و  شب  بلاخیز  رم  کرده زیر باران این  داستان  دردیست  از غصه  قصه لبریز این  روزگار مردیست از عمق  روزگاران این  سنفونی مرگ است  در  پرده ی  غم انگیز این  زخمه ی  تگرگ  است  بر ساز  جویباران این  اشکهای  تاک است کز  شاخه  گشته  آویز این های های خاک است از چشم چشمه ساران این  بوسه ی  تگرگ  است بر  زخمهای پالیز این  یادگار  برگ  است خشکیده  شاخساران این خونبهای سار است  آشوب برگ  و  بر  ریز این  سوز  ماندگار  است  در  جان  بیشه زاران این بغض  روزگار است  این  بغض  گریه  آمیز این گریه بر بهار  است بر روی  آبشاران این ناله تذرو  است با  هق هق شب آویز این  رقص مرگ سرو  است  همراه ضرب باران این قصه ی  معین است  در  سینمای  پاییز این  پرده ی ‌پسین  است پاییز در بهاران این  قصه  نیست  پالیز یک  روز  وهم انگیز بر اسب  باد پاییز  آید ز کوهساران