نتایج جست جو "گریه" در سایت 100هنر

ست... ابعاد نوشته شده ابعاد پارچه بوم است اکریلیک روی پارچه بوم، بداهه پردازی متاثر از شعر، با نگاهی به هنر سیاه مشق

ب روی بوم .... #جواد یوسف زاده

ان) مرکب و اکریلیک

ولنسل: المیرا رحمانی ضبط و میکس: آرمان منشئی Instagram: Pezhmanmusic Tlgrm.me/pezhman_music

ولنسل: المیرا رحمانی ضبط و میکس: آرمان منشئی Instagram: pezhmanmusic Tlgrm.me/pezhman_music

یه کنان از هزار توی پیچ در پیچ رگ هایم میگذرند... به چشمها که میرسند آهسته می لغزند و خارج میشوند... بچه ها، یک #گربه_گچی، کف حیاط نزدیک #حوض کشیده اند که میپرد و #پرنده های_تشنه را میگیرد

ردی زحمت‌کش که خستگی‌اش را لبخند می‌زد. من نه می‌خواهم به اندازه‌ی مادرم صبور باشم، نه به اندازه‌ی پدرم استوار. من می‌خواهم مثل تو باشم... همین‌قدر دور، همین‌قدر نزدیک، همین‌قدر دوست‌داشتنی.» علی اصغر کلایی

داخل این جوهرِ خون رنگِ قرمز به دلِ تخته سیاهم بزنی بنشینی وسط راه و میان کوچه هر قدم تابلوی ایست به راهم بزنی پشت آن لحظه که در راست ترین ناحیه ام ساده برچسب دروغین به گواهم بزنی سایه ات را بکشانی به سرِ وحشت من ظالمانه به سرِ گریه و آهم بزنی روی این قله به سمتم بپری مثل پلنگ چنگ بر صورتِ زیبایی ماهم بزنی #مسعود_نامداری

به بر اما چه فایده کان سرو گلعذار نیآمد به بر هنوز

ه قلب من این همه بی تابه یه کاغذ یه خودکار دوباره شده همدم این دل دیوونه یه نامه که خیسه پر از اشکه و کسی بازم اونو نمی خونه یه روز همینجا توی اتاقم یه دفعه گفت داره میره چیزی نگفتم آخه نخواستم دلشو غصه بگیره گریه میکردم درو که میبست میدونستم که میمیرم اون عزیزم بود نمی تونستم جلویه راشو بگیرم میترسم یه روزی برسه که اونو نبینم بمیرم تنها خدایا کمک کن نمیخوام بدونه دارم جون میکنم اینجا

کمی از لعل لبت بوسه ی ناب کمی از آن بغلت بوی گلاب به منه زاغه نشین دل خود وام دهی کاش که از بغض گلوبند صدا کمی از گریه باران خدا کمی از خیسی چشم غزلت کمی از یاد غم انگیز دلت به من و پنجره و نور بیابان بدهی تو بگو خاطره را چشم به آن پنجره را دست به دامان تو و دست به دامان خدا تا به کی گیرم و از طعم دلت دور شوم تا به کی از ، اذن دخول دل تو کور شوم کاش تو بودی و دلم غرق تمنا نبود کاش تو بودی و بغلی جزء تن اغیار نبود کاش تو بودی و غزلی غمگین در وصف تو وآن ته اشعار نبود فاضل شریعتزاده

گلها نباشد بوی گیسویت در آنجا دلم دارد هوای روی ماهت صدای خنده های گاه گاهت شباهنگام ، دل گیر بهانه به سان گریه های کودکانه صدای هق هق هنگام دوری ببارم از دو چشمانم بلوری عجب وصف عجیبی دارد این راز نمک دارد به سان درد آغاز بنازم ناز چشمان صبورت هوای این دلم وقت غرورت ببویم عطر مهتاب شبانه کنار یک نگاه عاشقانه صدای نازکت ،مست نگاهت به خواب کودکانه گاه گاهت سکوتی کرده ام فارغ ز هر راز تو باشی در کنارم ، مست پرواز مرتضی دوره گرد (هیوا)

داد و داشت می گفت ببخشید که به اجراتون نرسیدیم . یه حسی تو نگاهش بود و بعد از اونجا کمی ساکت بود و تو ماشین سرشو گذاشت رو داشبورد ، گفت حالت تهوه دارم و برعکس همیشه دستمو نگرفت و بعدش شروع کرد به گفتن اینکه فکر می کنم تو سرد شدی و عادی شدم برات. اینو که گفت بیشتر حس کردم که حسی ازش رد شده شاید یه جورایی داشت اینارو به خودش می گفت، گریه کرد و می خواست مطمئن شه که دوسش دارم ، وقتی گریه کرد هم باز حس کردم از دست خودش گریه می کنه. نمی دونم چرا همش حس کردم حسی ازش رد شده ، نمی دونم ، شاید من بد دل شدم... آره حتما من بد دل شدم...

، دولت پاینده شدم

اما، ساکتم، چون صخره‌ای در طوفان..." #رنگ_روغن #ذغال #نقاشی #پرتره

اگر شبی زآستین جان بر نیاورم دست چاره ها همچو خامشان بسته ام زبان حرف من بخوان از اشاره ها ما ز اصل و اسب افتاده ایم ما پیاده ایم ای سواره ها تکنیک: رنگی نویسی روی کاغذ #علی_حسن_پور اندازه با احتساب پاسپارتو بدون قاب

#چنگیز_رحمتی @ChangizRahmati65

دیرست  و  شب  بلاخیز  رم  کرده زیر باران این  داستان  دردیست  از غصه  قصه لبریز این  روزگار مردیست از عمق  روزگاران این  سنفونی مرگ است  در  پرده ی  غم انگیز این  زخمه ی  تگرگ  است  بر ساز  جویباران این  اشکهای  تاک است کز  شاخه  گشته  آویز این های های خاک است از چشم چشمه ساران این  بوسه ی  تگرگ  است بر  زخمهای پالیز این  یادگار  برگ  است خشکیده  شاخساران این خونبهای سار است  آشوب برگ  و  بر  ریز این  سوز  ماندگار  است  در  جان  بیشه زاران این بغض  روزگار است  این  بغض  گریه  آمیز این گریه بر بهار  است بر روی  آبشاران این ناله تذرو  است با  هق هق شب آویز این  رقص مرگ سرو  است  همراه ضرب باران این قصه ی  معین است  در  سینمای  پاییز این  پرده ی ‌پسین  است پاییز در بهاران این  قصه  نیست  پالیز یک  روز  وهم انگیز بر اسب  باد پاییز  آید ز کوهساران

که آسمان به سرکند، به گریه طول هفته را چنین که ابر تا افق ، گرفته صحن آسمان به هفته می کشاند این ، هوای مه گرفته را به تازیان رعد ها سپید پیل ابر را زنند تا بر آورد ، به دیده در سفته را جلوه به شهر می دهد اشک زلال ابرها آب زده است آسمان ، کوچه باد رفته را ز لای لای مرغ شب بخواب نرگس جوان که خواب می کند غزل ، نگاه نیمه خفته را به سینمای این خزان ، به پرده پرده ماه آن معین ببین نمایش ، دو روز عمر رفته رفته را