نتایج جست جو "اوج" در سایت 100هنر

ده های روزنامه و مجله و استفاده از رنگ اکرولیک.ابعاد کار70×50 این تابلو برگرفته از ناخودآگاه ذهنی من هستش ینی هر امال و ارزو هر تصمیم هر اتفاق و هر حادثه ای که توی ناخودگاه ذهنی من وجود داره توی این تابلو با استفاده از یک سری عکس ها که بصورت نمادین هستش نمایش داده شده. بطور مثال استفاده از اون شکل دایره ای روشن بین اون تاریکی برای من مثل زمانی بوده که توی اوج تاریکی ها و یک سری بدبیاری ها اون نور امیده روشن شده و بهم راه داده که خب این فکر و با این شکل نشون دادم. اون قسمتای کلی تابلو که به صورت بافت هستش اونها برای من نماد اتفاقات کوچیک زندگی بودن که توی ساختار زندگی من دخیل بودن. عکس خلبان سمت چپ کادر که اندازه اون خیلی بزرگتره نماد موفقیته ن به این منظور که موفقیت فقط توی کار خلبانیه نه اما این شغل و من نماد موفقیت و اون حس ازادی که خودم دنبالشم رو قرار دادم چون کار خلبان هاهم نوعی آزادی داره البته این توی باور ذهنی من هستش در کل این تابلو از ذهن ناخودآگاه من نشات گرفته.

ندازه ٧٥x٧٥سانتی متر می باشد. بر روی کاغذ مخصوص چاپ شده که به عکس بافتی نقاشی گونه می دهد.

ر: تندیسی از پیکره لمیده یک مرد که در اوج آسودگی خاطر و راحتی دراز کشیده و تهی از هر استرس و رنجی است. شرط موفقیت در هر کاری عاری بودن از غم و نگرانی است. در این اثر سعی بر به نمایش گذاشتن آسودگی انسان از هر بندی است.

ثر: در نوستالوژی عرفانی ایران همیشه ماهی نشانه تکامل بوده است و دم ماهی در این اثر برداشتی از شعر معروف ماهی از سر گنده گردد است و نماینگر این موضوع میباشد که همیشه سوژه در اوج شکوفایی و تکامل قرار دارد.

۵۰ در ۷۰ متریال : گواش و آبرنگ روی مقوا ماکت جزییات ، #نگارگری و دو نوار #تذهیب شده پاسپارتو دو لایه

نقش لبخند دارم که به تو میخندد برق چشمانت گاه مرا می گیرد در حریم آبی شان دلم اوج میگرد وسعت قامت تو در چارچوب در افکارم نه نمی گنجد و به خود می کوبد قلب شیدایی من که تو را میبیند دنج ترین گوشه دنیاست آنجا که در آغوش توام محو گرمای توام و تو میخوانی زیر گوشم آرام تا ابد می مانی تا ابد می مانی آری تکیه خواهم زد به دیوار غرورم

باز برمی کشی آهی و ، می گریی بغضت میکند خشک ، رود روان را آخر ز چه روی است تو را این حال و آن دل بد ، که می کند فغان چیست راز دل دلِ این قاصدک پیر که نمی دهد برایت خبری خوش به ارمغان نه نسیم را لطف است با تو نه می آکند دیده گانت را سراب یاران همگی ز مستی در خواب اند نیست ساغری که دهدت ، پیمانه ای شراب زندگی برای تو در او بود با او لحظه هایت ، می شد به رنگ گلهای بهار خورشیدی بود که میدرخشید در تن گل های سرخ ، در زمزمۀ جویبار فلک شکست شوق پروازت را در پس ابر رعد غرید و برق ، سینه اش را کرد نشان قلبت نمی تپید ، در درنگ قلب او آسمان می برد عشقت را ، به اعماق کهکشان به رسم ، نوشته این را بر قلب زمین خواهد روئید گل ، تا شود پرپر می رود شاهین تا اوج تا برافکنیم از تنش ، شهپر این است سایۀ سرنوشت یک انسان می جوید رنگ عشق را در آسمان اما آنجا که می نویسند قصه بر می گیرند از دل تو ، از چشم من ، امان ------------------ بردیا امین افشار

ده به لب باز در اوج غمم باز رنجیده تنم من و تاریکی شب من و خاموشی لب منم آن شب زده ی خسته تنم ساده رفتی نشنیدی سخنم منم آن غمزده ی سوخته دلم چشم ها شسته از این بار غمم خواهم این لب به سخن باز کنم مُهر برکَنده از این راز کنم نغمه با نی چو هم ساز کنم قصّه ی عشق تو آغاز کنم باز از خواب تو بیدار شدم تشنه ی لحظه ی دیدار شدم باز با غصّه هم آغوش شدم باز از یاد فراموش شدم در شب سرد بی مهتاب دلت منم آن شمعی که خاموش شدم...

از کوی تو بیرون نشود پای خیالم نکند فرق به حالم چه برانی چه بخوانی چه به اوجم برسانی چه به خاکم بکشانی نه من آنم که برنجم نه تو آنی که برانی نه من آنم که ز فیض نگهت چشم بپوشم نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی در اگر باز نگردد نروم باز به جایی پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی کس به غیر از تو نخواهم چه بخواهی چه نخواهی باز کن در که جز این خانه مرا نیست پناهی

کردم تمام راز پنهانش عیان شد قلم تا می نویسد ناز شصت است مرکب عاشق است و مست مست است کلام دلبر و آوازه هایش تمام مشق های ناب دست است مرکب مات و مبهوت کلام است قلم مشغول رسم سین و لام است رسیدن تا به اوج قله ی عشق تمام دلخوشیهای غلام است قلم همراه دلهای شکسته است اگرچه بند از بندش گسسته است قلم فریاد دربندان زنجیر کلید قفلهای زنگ بسته است قلم تا می نویسد انبیایی است تمام حرفهایش اولیایی است کلام عاشقان را می نویسد نشانش دلبری کارش خدایی است قلم لیلی نویس دلربایی است قلم مجنون نگار کبریایی است تمام حرف های کل عالم برای گفتن این آشنایی است شعر و خط: #اکبرنژاد #بداهه_نویسی

اهم داد به شیرینیِ شیرین به جانِ دلِ مجنون بکارم من پُربارم به آشفتگی موج مثالِ گله‌ در اوج گله‌ای بالا رفته از کوه چریده و چیده به تمام خواسته‌هایش رسیده بکارم من خوشخوارم از برای نُشخوارم زیرِ تابش آفتاب رَها خلسه‌ای ناب از تفکر خالی دشت یکسره گُل یکسره پاک می‌وزد باد از تعلق آزاد "اِم.داد" ••• عنوان عکس: Italic عکاس: Instagram.com/dadsetan.mohammad #جمله_قصار #فلسفی #بشر #کوتاه

تی متر پاسپارتو که ابعاد اثر را 80 در 60 است. با متریال زغال و گرافیت.

نسان را تا اوج آرامش بالا ببرد.