نتایج جست جو "حرم" در سایت 100هنر

غمخوار و نه کس محرم اسرار رنجوری و مهجوری و حرمان به که گویم

هوه ای سیمین تحریرشد. متن سیاه مشق : هو الهی تورا دوست دارم به قدر عشقم، مرا دوست داری به قدر عشقت، تو نیکخواهی، من بدخواهم، بدخواه!...در شب محرم نوشته متن سیاه مشق از خودم و بصورت بداهه به ذهن رسید و نوشتم

بهترین هاش در #سنجان توسط خانواده حاج میرزا آخوندی در ایام محرم پخته میشه.

یا شهرستانی است که مردمانش دارای زبان فرهنگ ومنش وآداب ورسوم غنی با پیشینه تاریخی کهن وستواری به بزرگی وسترگی اشترانکوه میباشد ازینرو مردمانی سخت کوش وغیرتمند با انگاره های مختلف فرهنگی وایلیاتی روزگار گذرانده ومیگذرند این مقدمه جهت آشنایی واگاه عزیز انیست که کمتر شناخت نسبت به قوم بزرگ بختیاری دارند .واژه ایل در فرهنگ غنی وسترگ بختیاری از جایگاه خاصی و مقدسی برخورد ار است ودر این جایگاه بزرگ هر ایل وطایفه از حرمت عزت وموقعیتی والا برخوردار میباشد وچنانچه مشکلی در روابط مردمان ایل پیش بیاید با جمله ای که البته ریشه آگاهی ونکته سنجی توامان واقع نگری ختم میگردد ودیگران به حرمت بزرگ ایل به گفته ایشان گردن مینهند دوستان گرانقدر زیاده گویی مرا به بزرگی خودشان ببخشایند

تناسخ را یافته اند.. پشت باغ سپهسالار بوى چرم میدهد.. گاوها با پوستشان زنده میشوند.. بهارستان بوى قانون میدهد.. مدعیانى که فراموش کار شده اند.. بازار بوى خودش را دارد.. بوى کهنگى.. پاساژهاى شهر بوى پول میدهند.. بوى هرزگى.. شهررى بوى حرم میدهد.. بوى خستگى.. بهشت زهرا بوى مرگ میدهد.. تربتُ..کافور..بوى مردگى.. انقلاب بوى کتاب میدهد.. عطرتلخ سیگار.. بوى روشنفکرى.. لاله زار بوى عجیبى دارد.. بوى آغشته به نور.. میدان بهمن بوى جگر میدهد.. کشتارگاهى که بهمن شد.. حوالى میدان شوش.. بوى خون میاید.. از درون سرنگ.. ترمینال جنوب..بوى اتوبوس.. بوى سفر..بوى هجرت میدهد.. شمیرانُ..بالاى شهر..بوى ادکلن هاى مارک.. بوى املاک گران.. بوى از ما بهتران.. و در آخر میدان آزادى.. بوى فقر میدهد.. واین دو چه به هم مى آیند..

باز برمی کشی آهی و ، می گریی بغضت میکند خشک ، رود روان را آخر ز چه روی است تو را این حال و آن دل بد ، که می کند فغان چیست راز دل دلِ این قاصدک پیر که نمی دهد برایت خبری خوش به ارمغان نه نسیم را لطف است با تو نه می آکند دیده گانت را سراب یاران همگی ز مستی در خواب اند نیست ساغری که دهدت ، پیمانه ای شراب زندگی برای تو در او بود با او لحظه هایت ، می شد به رنگ گلهای بهار خورشیدی بود که میدرخشید در تن گل های سرخ ، در زمزمۀ جویبار فلک شکست شوق پروازت را در پس ابر رعد غرید و برق ، سینه اش را کرد نشان قلبت نمی تپید ، در درنگ قلب او آسمان می برد عشقت را ، به اعماق کهکشان به رسم ، نوشته این را بر قلب زمین خواهد روئید گل ، تا شود پرپر می رود شاهین تا اوج تا برافکنیم از تنش ، شهپر این است سایۀ سرنوشت یک انسان می جوید رنگ عشق را در آسمان اما آنجا که می نویسند قصه بر می گیرند از دل تو ، از چشم من ، امان ------------------ بردیا امین افشار

ره که غیر از تو ندارم جایی تو بکن درد مرا چاره مجدد کعبه "زده ام فالی فریاد رسی می آید" با حروف غم دل با همه ابجد کعبه چه بگویم که خرابم بخدا من امشب کاش امشب به مرادم برساند کعبه "دارد امید دلم تا که غباری ز حرم به دل و هم به سر ما بنشاند کعبه" سرگشته

یا در خطوطِ کوهپایه‌یی رمه‌یی که شبان‌اش در کج و کوجِ ابر و ستیغِ کوه نهان است؛ یا به سیری و سادگی در جنگلِ پُرنگارِ مه‌آلود گوزنی را گرسنه که ماغ می‌کشد. تو خطوطِ شباهت را تصویر کن: آه و آهن و آهکِ زنده دود و دروغ و درد را. ــ که خاموشی تقوای ما نیست. □ سکوتِ آب می‌تواند خشکی باشد و فریادِ عطش؛ سکوتِ گندم می‌تواند گرسنگی باشد و غریوِ پیروزمندِ قحط؛ همچنان که سکوتِ آفتاب ظلمات است ــ اما سکوتِ آدمی فقدانِ جهان و خداست: غریو را تصویر کن! عصرِ مرا در منحنی‌ تازیانه به نیش‌خطِ رنج؛ همسایه‌ی مرا بیگانه با امید و خدا؛ و حرمتِ ما را که به دینار و درم برکشیده‌اند و فروخته. □ تمامی‌ِ الفاظِ جهان را در اختیار داشتیم و آن نگفتیم که به کار آید چرا که تنها یک سخن یک سخن در میانه نبود: ــ آزادی! ما نگفتیم تو تصویرش کن!

در سودای تو خاک قدمند شهری اندر هوست سوخته در آتش عشق خلقی اندر طلبت غرقه دریای غمند خون صاحب نظران ریختی ای کعبه حسن قتل اینان که روا داشت که صید حرمند هر خم از زلف پریشان تو زندان دلیست تا نگویی که اسیران کمند تو کمند تو سبکبار قوی حال کجا دریابی که ضعیفان غمت دردکشان ستمند سعدیا عاشق صادق ز بلا نگریزد سست عهدان ارادت ز ملامت برمند ابعاد نوشته شده ابعاد پارچه بوم است، به دلیل ابعاد بزرگ اثر بصورت رول پارچه ارسال میشود

شیرین آمد #محمد_باقر_ابراهیمی_جویباری #محمد_ابراهیمی_جویباری #تابلو #نقاشیخط #رقص

ایی که در جامعه مدرن تناقض بین انسان های سنتی و نوگرا بوده ، ترکیب این دو ، اثر متناقض و غیرقابل انتظاری را به تصویر می کشد   و تعدد تصویر مرلین مونرو تلاش بر نشان دادن فرهنگ حرمسرایی پادشاهان قاجار دارد !