د کننده انواع دف های پوستی،طرح پوست،ابر و باد،خورشیدی،طلقی سفید ساده و... با کمانه های معمولی و غوغا با بهترین کیفیت از لحاظ سنوریته،استحکام و وزن... . لطفا جهت اخذ نمایندگی در تمامی شهرهای کشور با شماره ۰۹۱۳ ۵۴۶ ۶۴ ۹۰ تماس حاصل فرمایید

د کننده انواع دف های پوستی،طرح پوست،ابر و باد،خورشیدی،طلقی سفید ساده و... با کمانه های معمولی و غوغا با بهترین کیفیت از لحاظ سنوریته،استحکام و وزن... . لطفا جهت اخذ نمایندگی در تمامی شهرهای کشور با شماره ۰۹۱۳ ۵۴۶ ۶۴ ۹۰ تماس حاصل فرمایید

ِ من فنِّ سخن باشد ولی با بوسه ی تو #جواد_شریفی #این_جاذبه_زمین_اگر_بگذارد #من_سکوت_کردم_... #خط_اسحاق_اکابری

وم کم‌کم ز رنج‌ها به زبان آیند

ساده و... با بهترین کیفیت از لحاظ استحکام، صدا و وزن... کارگاه تولیدی در شهر اصفهان می باشد @mohammad.mehrabi_sokoot صفحه اینستاگرام👆👆👆

ر این کوچه ی احساس رود و خودش را بسپارد به دلِ گمشده گی راه پیمودنی سخت جدایی را او تک و تنها برود ولی ای عشق بدان خاک این راه که رفتی همه آلوده شده غرق تنهایی و آغشته به اشک سرد سرد از دل خون همه جا پر ز من است و تو ای باد به گوشش برسان ضجه ام من بغض هذیان و غمم که در این مقصد کور با تو همراه شوم با تو فریاد شوم با تو هستم با منی تو باز این فاصله و یک دل تنگ همه ی ثانیه ها در سکوتم خفه اند خفه اند خفه اند

را #بازتاب میکردند "دگر این ابر #بهاری نای #باریدن ندارد ..."

بی تورا به رخم من! تنها! غمگین درسکوتی بی انتها هنوزچشم به در دوخته ام که شاید دروغ باشد رفتنت.

ت را به دیدگانم دوز و با سکوتِ منِ خسته همصدایی کن زِ هر کلامِ نگاهم ترانه خوانی کن به بیت، بیتِ نگاهت غزلسرایی کن دلم اسیرِ هیاهوی نامرادیهاست بر این سفینه ی گمگشته ناخدایی کن گدای مهرِ توام، شرم دارم از اصرار دمی نظر به حیای چنین گدایی کن به مرغِ پرشکسته از آسِمان چه میگویی؟ به بلبلانِ رها صحبت از رهایی کن تنم کویرِ تشنه و تو قطره های بارانی ببار و بر تنِ این تشنه خودنمایی کن تنت دلیلِ هنرمندیِ خداوند است بیا به خلوتم امشب هنرنمایی کن #محمدرضا_حسینـــــعلی

سینه ی تنگ است، طبیب عمریست نفهمید کجای دلِ ماست #محمدرضا_حسینـــــعلی

د ترانه بیهودگی نیست چرا که عشق حرفی بیهوده نیست حتی بگذارآفتاب نیز برنیاید به خاطر فردای ما اگر بر ماش منتی است؛ چرا که عشق، خود فرداست خود همیشه است

زمزمه می شود در این دیار زیتون در خلوت من سکوت در تکثیر است کجایی یارا ؟! سیده زینت نظام دوست

سکوتی به تلخی رفتن تو سکوتی به امتداد نگاه من به دنبال ردپایت سکوتی به اعتبار سپیدی موهایم سکوتی به رنگ دو چشم در انتظارمن انتظار من انتظار من چه کنم که دلم آن روز پر حرف سکوت کرد Prizad

ودت را پیدا کنی و برای نبودن هایت کمی سکوت کنی لب فنجان را تر کنی که باقی نفس های ات را شمرده باشی #سمیه_میرزایی

یا در خطوطِ کوهپایه‌یی رمه‌یی که شبان‌اش در کج و کوجِ ابر و ستیغِ کوه نهان است؛ یا به سیری و سادگی در جنگلِ پُرنگارِ مه‌آلود گوزنی را گرسنه که ماغ می‌کشد. تو خطوطِ شباهت را تصویر کن: آه و آهن و آهکِ زنده دود و دروغ و درد را. ــ که خاموشی تقوای ما نیست. □ سکوتِ آب می‌تواند خشکی باشد و فریادِ عطش؛ سکوتِ گندم می‌تواند گرسنگی باشد و غریوِ پیروزمندِ قحط؛ همچنان که سکوتِ آفتاب ظلمات است ــ اما سکوتِ آدمی فقدانِ جهان و خداست: غریو را تصویر کن! عصرِ مرا در منحنی‌ تازیانه به نیش‌خطِ رنج؛ همسایه‌ی مرا بیگانه با امید و خدا؛ و حرمتِ ما را که به دینار و درم برکشیده‌اند و فروخته. □ تمامی‌ِ الفاظِ جهان را در اختیار داشتیم و آن نگفتیم که به کار آید چرا که تنها یک سخن یک سخن در میانه نبود: ــ آزادی! ما نگفتیم تو تصویرش کن!

ی سکوت کرده اینچنین سرگردانند.

اهوی سکوته آخیییییش... چقدر حال دلتنگیم جا اومد...!

کاظم پارسای

یکی سپید شدند…! کاظم پارسای

می گیرد همه جا پُر می شود از سکوت و غصّه ها می رسند از راه ... اینجا آسمانش ابریست ستاره هایش خاموش و سکوت شب باز تنهایی را به رخم می کشد ... اینجا بهار بوی پائیز می دهد شکوفه های احساس می ریزند از درخت محبّت و غنچه های عشق گویی میلی به باز شدن ندارند ... اینجا غصّه ها می تازند چشم ها می بارند و جادّه ها در انتظارند ... اینجا در سکوت و خاموشی شب چراغی روشن است دلی بی تاب است و چشمانی بی قرار که آمدنت را انتظار می کشند ... کاش بیایی ...

گلها نباشد بوی گیسویت در آنجا دلم دارد هوای روی ماهت صدای خنده های گاه گاهت شباهنگام ، دل گیر بهانه به سان گریه های کودکانه صدای هق هق هنگام دوری ببارم از دو چشمانم بلوری عجب وصف عجیبی دارد این راز نمک دارد به سان درد آغاز بنازم ناز چشمان صبورت هوای این دلم وقت غرورت ببویم عطر مهتاب شبانه کنار یک نگاه عاشقانه صدای نازکت ،مست نگاهت به خواب کودکانه گاه گاهت سکوتی کرده ام فارغ ز هر راز تو باشی در کنارم ، مست پرواز مرتضی دوره گرد (هیوا)

ن منم غافل از خیانت عقربه ها و گوشهای بی فلسفه. پرونده زندگیم مهمور سکوت است پس می باید ساعت ها را شکست.

کی در دست ، در حال عبور از میدان بازار است و پاسبانی موحنایی با غربالی پر از انگور فرنگی مصادره شده ، از پی او روان. سکوت بر همه جا و همه چیز حکمفرماست … میدان ، کاملاً خلوت است ، کسی در آن دیده نمیشود … درهای باز دکانها و میخانه ها ، مثل دهانهای گرسنه ، با نگاهی آکنده از غم و ملال ، به روز خدا خیره شده اند ؛ کنار این درها ، حتی یک گدا به چشم نمیخورد. ناگهان صدایی به گوش میرسد که فریاد میکشد: ــ لعنتی ، حالا دیگر گازم میگیری؟! بچه ها ولش نکنید! گذشت آن روزها ، حالا دیگر گاز گرفتن ممنوع است! بچه ها بگیریدش! آهای … بگیریدش! و همان دم ، زوزه ی سگی هم به گوش میرسد. اچوملف به آن سو می نگرد و سگی را می بیند که سراسیمه و مضطرب ، روی سه پای خود ورجه ورجه کنان از توی انبار هیزم پیچوگین تاجر بیرون می جهد و پا به فرار میگذارد. مردی هم با پیراهن چیت آهار خورده و جلیتقه ی دگمه باز ، از پی سگ میدود...