نتایج جست جو "گمشده" در سایت 100هنر

#طراحی #نقاشی #نقاش #هنر #دیجیتال #دیجیتال_آرت #دیجیتال_پینت #طراحی_فانتزی #جنگل #پری #طراحی_دیجیتال artwork #digitalart #digitalpainting #digitalpaint#

به هنرمند میدهد. در دنیای پر همهمه ی امروز، نقاشی بهترین پناهگاه و مأمن است.انجام کاری که باعث بشود انسان به ژرفای روحش برود و به نیروهای عظیم درونی خویش آگاه بشود . قلم مو و رنگ با قدرت، روحت را گردگیری و پالایش میکند، دورنت را جستجو میکند و حسی گمشده را از اعماق روحت بیرون میکشد و به روی بوم می آورد. با سپری کردن لحظاتم با نقاشی انگار که روح و جسمم در حالتی متوازن قرار میگیرد و وارد بُعد جدیدی از هستی میشوم. من همان جایی هستم که باید باشم و زندگی مفهومی درست تر از این نمیتواند برایم داشته باشد. منِ حقیقی م معنی پیدا میکند در یکی شدن با رنگ ها و خلقِ چیزی بر روی بوم سفید که تا لحظاتی پیش نبوده است.

ر این کوچه ی احساس رود و خودش را بسپارد به دلِ گمشده گی راه پیمودنی سخت جدایی را او تک و تنها برود ولی ای عشق بدان خاک این راه که رفتی همه آلوده شده غرق تنهایی و آغشته به اشک سرد سرد از دل خون همه جا پر ز من است و تو ای باد به گوشش برسان ضجه ام من بغض هذیان و غمم که در این مقصد کور با تو همراه شوم با تو فریاد شوم با تو هستم با منی تو باز این فاصله و یک دل تنگ همه ی ثانیه ها در سکوتم خفه اند خفه اند خفه اند

سال : ۱۴۰۰ توضیحات اثر : در تمامى شهرهاى دنيا، اماكن و خيابان هايى هستند كه موجب اعتبار آن شهر شده و ارزش باستان شناسى و تاريخى و هنرى دارند. اما فارغ از نگاه معمارى و گذر از اين ميراث ملموس و با پرداختن به موضوع " انسان و محيط" تماميت شهر، داراى ارزش مى شود. آنجا كه تمامى اتفاقات تلخ و شيرين، اولين و آخرين نگاه ها، قرار ها و ديدار ها در سال ها و فصل هاى بى شمار، تبديل به خاطراتى شده اند كه در تصرف حافظه ى كوچه ها و خيابان ها مانده اند. "ساغر مشيرى امين" هنرمندى است كه در اين مجموعه آثارش به روابط انسانى مى پردازد و با انتخاب اشعار حافظ كه با خطوطى مبهم بر روى نقشه هايى از شهرهاى ايران و جهان نوشته شده اند، تفال به كوچه هايى زده است كه راوى غم و شادى انسان ها هستند. نگاه او در آثارش، دعوتى است هميشگى به تامل و جستجوى خاطرات و يافتن تكه هاى گمشده خود و هم نوعانمان در عبور از كوچه ها و خيابان ها...

ه سازی #وهم #گمشده

.......................................................... .هذیانم را دنبال می‌کنم، اتاق‌ها، خیابان‌ها کورمال‌کورمال به‌درونِ راه‌روهای زمان می‌روم از پلّه‌ها بالا می‌روم و پایین می‌آیم بی‌آن‌که تکان بخورم با دست دیوارها را می‌جویم به نقطه‌ی آغاز بازمی گردم چهره‌ی تو را می‌جویم به میانِ کوچه‌های هستی‌ام می‌روم در زیرِ آفتابی بی‌زمان و در کنار من تو چون درختی راه می‌روی تو چون رودی راه می‌روی تو چون سنبله‌ی گندم در دست‌های من رشد می‌کنی تو چون سنجابی در دست‌های من می‌لرزی تو چون هزاران پرنده می‌پری خنده‌ی تو بر من می‌پاشد سرِ تو چون ستاره‌ی کوچکی‌ست در دست‌های من آن‌گاه که تو لبخندزنان نارنج می‌خوری جهان دوباره سبز می‌شود جهان دگرگون می‌شود. . ./اوکتاویو پاز؛بخشی از منظومه ی سنگ آفتاب/ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ #photo_by_me #photo_by_phone( #HUAWEI_Y550) #abstract #fine_art #art #artist #abstract_photography #آبستره #عکاسی_با_گوشی اندازه:30*40