نتایج جست جو "پریشان" در سایت 100هنر

شانی منال مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش

ر با تذهیب طلاانداز

نِ کوه قوی پیکر دو دلجو مهربان با هم دو غمگین قصه گوی غصه های هر دوان با هم خوشا دیگر خوشا عهدِ دو جانِ همزبان با هم دو تنها رهگذر کفتر نوازش های این آن را تسلی بخش تسلی های آن این را نوازشگر خطاب ار هست : خواهر جان جوابش : جانِ خواهر جان بگو با مهربانِ خویش درد و داستانِ خویش نگفتی ، جانِ خواهر ! اینکه خوابیده ست اینجا کیست ستان خفته ست و با دستان فرو پوشانده چشمان را تو پنداری نمی خواهد ببیند روی ما را نیز ، کو را دوست می داریم نگفتی کیست ، باری ، سرگذشتش چیست پریشانی غریب و خسته ، ره گم کرده را ماند شبانی گله اش را گرگها خورده و گرنه تاجری کالاش را دریا فرو برده و شاید عاشقی سرگشته ی کوه و بیابانها سپرده با خیالی دل نه ش از آسودگی ، آرامشی حاصل نه ش از پیمودن دریا و کوه و دشت و دامانها اگر گم کرده راهی بی سرانجامست مرا به ش ، پند و پیغام است در این آفاق من گردیده ام بسیار نماندستم نپیموده به دستی هیچ سویی را نمایم تا کدامین

ه در عشق اثر باز حرف عشق به میان آمده است باز نومیدی از صورت ما افشان است باز هم سیرت و صورت خفته در عشق شدیم... باز‌ هم سرگردان،باز هم حیران،باز هم گریزان... باز نمی دانیم کجا،باز نمی دانیم چرا؟ باز دل هوس یار و دیاری کرده باز این دل شده مست،باز غماری کرده باز این دل مگر از رَختِ رُخَت خسته نشد باز این دل چه شده رَختِ تو بر تن کرده؟ باز این دل چه شده هوس روی تو از سر کرده... باز این دل چه شده رَختِ تو بر تن کرده؟ مگر این دل هوس فاتحه خوانی دارد؟ که بخوان فاتحه اش چون که چنین می باشد... ز تو نجوای دگر لیک نمی آید به گوش تو بخوان فاتحه اش چون که چنین می باشد... شرف عشق تو را با مِی و باده نتوان عطش عشق تو را با ذکر و تسبیح نتوان شفق عشق تو را لیک طلوع باید کرد که به صبح دولتت باز امیدی گر هست... چو شتابان،چو گریزان چو هراسان،چو پریشان چو غریوان چه به دامن کشیده در عشق مستانم در شبستانم تو بگو باز چرا عشق....... "مانیک" #احسان_رستمیان #مانیک

در سودای تو خاک قدمند شهری اندر هوست سوخته در آتش عشق خلقی اندر طلبت غرقه دریای غمند خون صاحب نظران ریختی ای کعبه حسن قتل اینان که روا داشت که صید حرمند هر خم از زلف پریشان تو زندان دلیست تا نگویی که اسیران کمند تو کمند تو سبکبار قوی حال کجا دریابی که ضعیفان غمت دردکشان ستمند سعدیا عاشق صادق ز بلا نگریزد سست عهدان ارادت ز ملامت برمند ابعاد نوشته شده ابعاد پارچه بوم است، به دلیل ابعاد بزرگ اثر بصورت رول پارچه ارسال میشود

ردبیل #صورتک #حجم #نقاب

ن همه ناز و تنعم که خزان می‌فرمود عاقبت در قدم باد بهار آخر شد آن پریشانی شب‌های دراز و غم دل همه در سایه گیسوی نگار آخر شد باورم نیست ز بدعهدی ایام هنوز قصه غصه که در دولت یار آخر شد ساقیا لطف نمودی قدحت پرمی باد که به تدبیر تو تشویش خمار آخر شد شعر: #حافظ خط: #اکبرنژاد #بداهه_نویسی

هنرمند: مینا عتیقی

با از استاد #فاضل_نظری تقدیم به نگاه پُر مهرتان