نتایج جست جو "آرامش" در سایت 100هنر

رخشان، حضور است در جریان حقیقت هستی.

#فروخته_شد

#اعجاز نقاشی و نقاشیخط در این است که ساعت ها غرق در افکار و احساسات خود میشویم. اجرای تکنیک برجسته سازی بر سبک دولت یکی از لذت بخش ترین و خستگی ناپذیر ترین لحظات زندگی بنده بود که معنا و مفهوم آن لحظه را تبدیل به شکل و فرم نمودم و نوعی ارتباط بین اثر و مخاطب ایجاد نمودم و نماد صلح. آرامش را به نمایش گذاشته برجستگی روی کار متفاوت بودن اثر را نشان می‌دهد. متناسب برای مکان های بزرگ و متناسب برای سنین جوان.

عفری اثر ابداعی بنام: شاخ کوهی

#هنر هدایت درون است بر روشنایی و آرامش تربیت دستان است به آفرینش زیبایی و تعلیم چشمان به دیدن انچه نادیدنی است یکی از تکنیک های جالب که آثاری را از یکدیگر متمایز میسازد برجسته سازی است که بخشی از ذهن خلاقانه هنرمند میباشد یکی دیگر از خلاقیت های این تابلو استفاده از فونت جدید و به روز بودن آن است که کلمه زیبای عشق بر روی تابلو با قلم نوشته شده است این اثر متناسب برای تمامی فضاها و برای کسانی است که به دنبال روحیه ای لطیف و آرام هستند...

بز هست .چون آرامشی که ازطبیعت میگیرم فقط میتونه حاصل رنگ سبزباشه.سبک انتزاعی کارشده.

ت:… رنگ آرامش.

ر چرخاندم، یک شاید در چرخش این گوی چرخان گذاشتم عطر اش عطر من بود رویای من، اینک سیب من سرخ شده است از نگاه تو مرا همچون سیبم بو بکش انقدر احساس کن مرا که حسرت فراموش شود در من، آری وقتی که چشمانت را از مست شدن بوی سیبم میبندی احساس آرامش میکنم در وجودم، وقتی حواست نیست جوری بهت در آن لحظه خیره میشوم که تمام در های زنجیر شده ی باغ انار که به دست دیو سفید که تو را حبس کرده باز خواهد شد فقط کافیست تو هم مرا نگاه کنی، ببین مرا باور کن من در اعماق وجودم رازهایی دارم از نسیم شمالی نرم تر چنان که رموز من چون همین نسیم گونه هایت را نوازش خواهد کرد،بی آنکه لحظه ای فکر کنی به نداشته هایت، سیب مال تو است بویش کن من آنرا برای تو چیده ام (دلنوشته ای از من موضوع نقاشی 😊)

نِ کوه قوی پیکر دو دلجو مهربان با هم دو غمگین قصه گوی غصه های هر دوان با هم خوشا دیگر خوشا عهدِ دو جانِ همزبان با هم دو تنها رهگذر کفتر نوازش های این آن را تسلی بخش تسلی های آن این را نوازشگر خطاب ار هست : خواهر جان جوابش : جانِ خواهر جان بگو با مهربانِ خویش درد و داستانِ خویش نگفتی ، جانِ خواهر ! اینکه خوابیده ست اینجا کیست ستان خفته ست و با دستان فرو پوشانده چشمان را تو پنداری نمی خواهد ببیند روی ما را نیز ، کو را دوست می داریم نگفتی کیست ، باری ، سرگذشتش چیست پریشانی غریب و خسته ، ره گم کرده را ماند شبانی گله اش را گرگها خورده و گرنه تاجری کالاش را دریا فرو برده و شاید عاشقی سرگشته ی کوه و بیابانها سپرده با خیالی دل نه ش از آسودگی ، آرامشی حاصل نه ش از پیمودن دریا و کوه و دشت و دامانها اگر گم کرده راهی بی سرانجامست مرا به ش ، پند و پیغام است در این آفاق من گردیده ام بسیار نماندستم نپیموده به دستی هیچ سویی را نمایم تا کدامین

-غرب ایران.

سال:1397 - نوشهر