نتایج جست جو "شدم" در سایت 100هنر

ل پر حسرتم بیازردی؟ چه شد که جان حزینم ز غصه خون کردی؟ نخست ار چه به صد زاریم درون خواندی به آخر از چه به صد خواریم برون کردی؟ همه حدیث وفا و وصال می‌گفتی چو عاشق تو شدم قصه واژگون کردی ز اشتیاق تو جانم به لب رسید، بیا نظر به حال دلم کن، ببین که: چون کردی؟ لوای عشق برافراختی چنان در دل که در زمان، علم صبر سرنگون کردی (اکریلیک روی بوم دیپ)

گار می شدم ...دوران چو نقطه عاقبتم در میان گرفت... #فروخته_شد

ره شدم روز الست)

نا #۱۰۰*۷۰

دا شدم" بصورت بداهه و اتفاقی... اجرای اول با مرکب و اکریلیک در سال ۹۷، اجرای دوم روی همان اثر با ورق فلزات در سال ۹۹

نبینم این چنین من نتوانم که تو را از خود برهانم چه مهم است این هنر گر نتوانم تو را بجویم مرا رها کن از خود تا بتوانم تو را به تصویر بکشانم... در فراسویی از عالم مادی به دنبال حقیقت و در پی وصل پا در عالم مثال گذاردم ودر مکاشفه هایی که با صورت های ازلی مرا در برگرفت غرق شدم در این همه بی خودی در دنیای پر از نور و خیال تا جایی که رسیدم به هفت صفتی که او در لحظه ی بودنمان از خود در ما نهاد... حیات, علم, قدرت, اراده, سمع, کلام, بصر و گشتم و گشتم و دیدم و شنیدم که به من می گویند ......... بگرد و بگرد و بگرد که من عاشق گردش توام پس چگونه توای که از جنس منی نگردی و عاشق نباشی که من دیوانه وار عاشق توام چگونه هدایت نکنی توایی که در گردی " ه " هدایت شدی در این چرخه ی زمان بگرد که من دورت گشتم و خواهم گشت بگرد و هدایت کن و وصل کن که اینگونه وصل خواهی بود در گردش دایره وار هر لحظه ی وجود من..... آرزو سرورپور ابعاد : ۹۰*۱۲۰

ه ها گفتم و در خواب نشستم به تماشا راز دل را تو بگویی و دلم را بِگُشایی اینک از تاب و قرارم بِسُرا این غزلت را آتش این دل من تازه شود گر بِسُرایی کوچه ها پر شده از زخمه ی سازت به ترنم برده ای ساز دلم را به صدایی و نوایی راه این فاصله با عشق چه پیمودم و آخِر زائر قدسی این کعبه شدم چون تو خدایی آمدی تا که حیاتی بدهی بر دل و روحم دست گرمی برسد بر سر من گر که بیایی هدف از روز و شب و غمزه مهتاب تو بودی شعر هذیان تو شدی چون تو سزاوار ثنایی

بامت نشیمنی نگزیـدم هـزار دانه فشاندند و رامشان نشـدم مـن هـزار سـنگ به بالـم زدی و مـن نپریـدم شاعر : صباحی بیگدلی

۰*۷۰ #مولانا #اکریلیک_روی_بوم

نزدیک شدم که خود را باور کردی و مرا از باورت بردی...! مهدی سعیدی

ا پا می گذارم از تو دارم خاطره درد دارد خاطراتم چون که با ما نیستی هر که دلگرمت شود هم مثل من یخ می زند هیزمِ آتش برایِ فصل سرما نیستی نو که می آید دل آزاری فراهم می شود با بهانه های واهی می روی یا نیستی "با تو ام ای برکه ی متروکه ی جلبک زده در خودت غرقم نکن وقتی که دریا نیستی" ای دلت دروازه ی بی در شده در شهر عشق تا کجا ها تا به کی اهلِ مدارا نیستی؟ سرگشته

نسیمی به این گلزار نمی وزید کاش هیچ آهی از این سینه نمی دمید به گل ها،به چمن ها به شقایق،یاسمن ها کاش راضی نمی شدم به بوسه ها،به دوستت دارم ها به اشک ها،به فدای ها کاش فریب نمی خوردم به بازی های کودکانه کاش اکتفا نمی کردیم به بازی های عاشقانه کاش رو نمی کردیم پرواز قاصدک ها‌را کاش دنبال نمی کردیم کاش لحظات با هم را سیر در آمال نمی کردیم به بازی های عاشقانه کاش رو نمی کردیم "مانیک" #مانیک #احسان_رستمیان

اینکه کسی نمونده بود که بگه چقدر جاش خالیه...!

ده به لب باز در اوج غمم باز رنجیده تنم من و تاریکی شب من و خاموشی لب منم آن شب زده ی خسته تنم ساده رفتی نشنیدی سخنم منم آن غمزده ی سوخته دلم چشم ها شسته از این بار غمم خواهم این لب به سخن باز کنم مُهر برکَنده از این راز کنم نغمه با نی چو هم ساز کنم قصّه ی عشق تو آغاز کنم باز از خواب تو بیدار شدم تشنه ی لحظه ی دیدار شدم باز با غصّه هم آغوش شدم باز از یاد فراموش شدم در شب سرد بی مهتاب دلت منم آن شمعی که خاموش شدم...

داد و داشت می گفت ببخشید که به اجراتون نرسیدیم . یه حسی تو نگاهش بود و بعد از اونجا کمی ساکت بود و تو ماشین سرشو گذاشت رو داشبورد ، گفت حالت تهوه دارم و برعکس همیشه دستمو نگرفت و بعدش شروع کرد به گفتن اینکه فکر می کنم تو سرد شدی و عادی شدم برات. اینو که گفت بیشتر حس کردم که حسی ازش رد شده شاید یه جورایی داشت اینارو به خودش می گفت، گریه کرد و می خواست مطمئن شه که دوسش دارم ، وقتی گریه کرد هم باز حس کردم از دست خودش گریه می کنه. نمی دونم چرا همش حس کردم حسی ازش رد شده ، نمی دونم ، شاید من بد دل شدم... آره حتما من بد دل شدم...

مونام حالم خیلی بد بود کل یه ماه گذشترو کامل کامل تو خونه مونده بودم اصن یه حاله خیلی بدی داشتم بعد انگار ذهنم نمیزاشت که حتی از خونه برم بیرون مثل زندان شده بود زندگی برام … نقاشیای روی دیوار: از اونجایی که نقاشی کردنو خیلی دوست دارم و نقاشیای ادمای معروفو زیاد سرچ میکردم نگاه کنم یه هاله ای ازشون تو ذهنم بودن انگار که تو اون تابلو هایی که اون بالا هستن به طور هاله ای کشیدم (درواقع انگار تو گوشه ذهنم نقش بسته بودن و خواستم رو این دیوارا نشونشون بدم) پله های گوشه سمت راست : درواقع یجورایی انگار مسیر موفقیته که اگر دقت کنید هرچقد میره رو به بالاتر ، پله هاش بلند تر و سخت تر میشه ولی از اونجایی که رنگش سبزه یجورایی میخواستم نشون بدم که انگار دلنشین تر میشه آب : نشون دهنده اینه که اون دختره که رو قایقه(خودم)توی غما غوطه ور شدم و کاری از دستم برنمیاد و اون اسکلته هم که داره کنترلم میکنه انگار صداهای درونم و ترسامه

، دولت پاینده شدم

ن و راپید ۱۴۰۱ فرشته رنجبر