نتایج جست جو "شکاف" در سایت 100هنر

ده‌ام چو عقل و جان، از همه دیده‌ها نهان تا سوی جان و دیدگان مشعله نظر برم آمده‌ام که ره زنم، بر سر گنج شه زنم آمده‌ام که زر برم، زر نبرم خبر برم گر شکند دل مرا جان بدهم به دل‌شکن گر ز سرم کله برد، من ز میان کمر برم آن که ز زخم تیر او کوه شکاف می‌کند پیش گشاد تیر او وای اگر سپر برم گفته‌ام آفتاب را گر ببری تو تاب خود تاب تو را چو تب کند، گفت بلی اگر برم آن که ز تاب روی او نور صفا به دل کشد وان که ز جوی حسن او آب سوی جگر برم در هوس خیال او همچو خیال گشته‌ام وز سر رشک نام او نام رخ قمر برم اوست نشسته بر نظر، من به کجا نظر کنم اوست گرفته شهر دل، من به کجا سفر برم این غزلم جواب آن باده که داشت پیش من گفت بخور، نمی‌خوری پیش کس دگر برم **

جیحون چه دانستم که سیلابی مرا ناگاه برباید چو کشتی‌ام دراندازد میان قُلْزُم پرخون زند موجی بر آن کشتی که تخته‌تخته بشکافد که هر تخته فروریزد ز گردش‌های گوناگون نهنگی هم برآرد سر‌، خورد آن آب دریا را چنان دریای بی‌پایان‌، شود بی‌آب چون هامون شکافد نیز آن هامون‌، نهنگ بحرفرسا را کشد در قعر ناگاهان به دست قهر چون قارون چو این تبدیل‌ها آمد نه هامون ماند و نه دریا چه دانم من دگر چون شد که چون غرق است در بی‌چون چه دانم‌های بسیار است لیکن من نمی‌دانم که خوردم از دهان‌بندی در آن دریا کفی افیون (اکریلیک روی بوم دیپ)

۱۶ مرداد ۱۴۰۴ – ساری اثر: محمد ابراهیمی جویباری — رد قلم‌های جسور، زمینه‌ای خاموش و عمقی تاریک را شکافته تا واژه‌ها چون شعله‌ای سرخ بدرخشند؛ جایی که عشق، نه در کلمات، بلکه در بافت و ضربان رنگ جاری می‌شود. ⸻ این تابلو سفری است از سکوت به صدا، از پس‌زمینه‌ای خاموش به شعله‌ای که در مرکز می‌سوزد. واژه‌ی شاعرانه «مرا هزار امید است و هر هزار تویی» در اینجا نه فقط یک متن، که یک تجربه بصری و حسی است؛ در هم‌تنیدگی بافت و رنگ، بازتابی است از حضور پررنگ «تو» در میان تمام احتمالات زندگی. رنگ زیتونی و خاکستری پس‌زمینه، روایتگر روزمرگی‌ها و فراز و نشیب‌های زیست انسانی است، و خط سرخ مرکز، همان محور امید و دلیلی برای ادامه مسیر. در این اثر، خط و رنگ در هم می‌تنند تا یادآور شوند که حتی در میان تیرگی، حضور تو روشن‌ترین اتفاق جهان است #تابلو #نقاشیخط #محمد_ابراهیمی #سبک_هنری #کالیگرافی #نگارین_آرت⁩