نتایج جست جو "تاریکی" در سایت 100هنر

ن قاب 15 در 21

ده های روزنامه و مجله و استفاده از رنگ اکرولیک.ابعاد کار70×50 این تابلو برگرفته از ناخودآگاه ذهنی من هستش ینی هر امال و ارزو هر تصمیم هر اتفاق و هر حادثه ای که توی ناخودگاه ذهنی من وجود داره توی این تابلو با استفاده از یک سری عکس ها که بصورت نمادین هستش نمایش داده شده. بطور مثال استفاده از اون شکل دایره ای روشن بین اون تاریکی برای من مثل زمانی بوده که توی اوج تاریکی ها و یک سری بدبیاری ها اون نور امیده روشن شده و بهم راه داده که خب این فکر و با این شکل نشون دادم. اون قسمتای کلی تابلو که به صورت بافت هستش اونها برای من نماد اتفاقات کوچیک زندگی بودن که توی ساختار زندگی من دخیل بودن. عکس خلبان سمت چپ کادر که اندازه اون خیلی بزرگتره نماد موفقیته ن به این منظور که موفقیت فقط توی کار خلبانیه نه اما این شغل و من نماد موفقیت و اون حس ازادی که خودم دنبالشم رو قرار دادم چون کار خلبان هاهم نوعی آزادی داره البته این توی باور ذهنی من هستش در کل این تابلو از ذهن ناخودآگاه من نشات گرفته.

یسته تری ارتقا دهد ،ایستاد و اصرار داشت در این موجود خاکی میلی بر روشنایی نیست و تنها میلی که دارد رسیدن به خواسته های مادیست .اما دختربانوی روشنی بخش جهان مخالف بود و طرفداری از انسان بر آمد .آنها با هم شرطی بستند.شرط این بود که دختر بانوی روشنی بخش جهان شهابی شود در برکه ای فرود آیند .کالبد او سنگی شود در اعماق تاریک برکه و روحش یک ماهی طلایی .هر کس به لب برکه آمد و روح او را دید بتواند سه آرزو‌ کند .حتی اگر یکی از آرزوها،آرزویی درست بود روح دختر ایزد بانوی آسمانی آزاد شود و به نزد مادر برگردد و پلیدی برای همیشه از موجود خاکی دور شود تا بتواند از چشمه معرفت چشمه کائنات بنوشد و سزاوار آنچه شایسته است،شود.هزاران سال است که کالبد سنگی دختر ایزد بانوی روشنایی در اعماق تاریک برکه است و روحش به شکل ماهی طلایی .ولی هنوز آرزوی درست را نشنیده است. ۹۰*۱۱۰ ورق طلا-اکرولیک سور رئال-میکس مدیا #لاله ملا #lalaart1979

پیش می آید که آدمی از #روشنایی بترسد. #افلاطون

تان مازندران - قلعه پولادو در تاریکی مطلق و همینطور شرایط بد و لغزنده بودن مکان مورد نظر و چیزی حدود 4 ساعت عکاسی توسط بنده ثبت گردید در تیرماه 96 canon5DmII -lens:16-35II - iso:2500 - 280frame shot-exposur time:30 -f:2.8

س ها و نفس ها ... و صدای آب که فرو می ریزد قطره قطره قطره از شیر بعد دو نقطه سرخ از دو سیگار روشن تیک تک ساعت و دو قلب و دو تنهایی فروغ فرخزاد

ده به لب باز در اوج غمم باز رنجیده تنم من و تاریکی شب من و خاموشی لب منم آن شب زده ی خسته تنم ساده رفتی نشنیدی سخنم منم آن غمزده ی سوخته دلم چشم ها شسته از این بار غمم خواهم این لب به سخن باز کنم مُهر برکَنده از این راز کنم نغمه با نی چو هم ساز کنم قصّه ی عشق تو آغاز کنم باز از خواب تو بیدار شدم تشنه ی لحظه ی دیدار شدم باز با غصّه هم آغوش شدم باز از یاد فراموش شدم در شب سرد بی مهتاب دلت منم آن شمعی که خاموش شدم...