نتایج جست جو "خندان" در سایت 100هنر

نهادن جان گرو بس اکدش و بس کدخدا کز شور می‌های خدا کرده‌ست اندر شهر ما دکان و خان و مان گرو آن شاه ابراهیم بین کادهم به دستش معرفت مر تخت را و تاج را کرده‌ست آن سلطان گرو بوبکر سر کرده گرو عمر پسر کرده گرو عثمان جگر کرده گرو و آن بوهریره انبان گرو پس چه عجب آید تو را چون با شهان این می‌کند گر ز آنک درویشی کند از بهر می خلقان گرو آن شاهد فرد احد یک جرعه‌ای در بت نهد در عشق آن سنگ سیه کافر کند ایمان گرو من مست آن میخانه‌ام در دام آن دردانه‌ام در هیچ دامی پر خود ننهاده چون مرغان گرو بهر چه لرزی بر گرو در کار او جان گو برو جان شد گرو ای کاشکی گشتی دو صد چندان گرو خامش رها کن بلبلی در گلشن آی و درنگر بلبل نهاده پر و سر پیش گل خندان گرو

زا نصیر اصفهانی) ۳۵×۴۴

دارد که دست و پای دائم می زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید
آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن
آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید
که گرفتستید دست ناتوانی را
تا توانایی بهتر را پدید آرید
آن زمان که تنگ می بندید
بر کمرهاتان کمربند ‎در چه هنگامی بگویم من ؟
یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان قربان ‎آی آدمها که بر ساحل بساط دلگشا دارید
نان به سفره جامه تان بر تن
یک نفر در آب می خواند شما را
موج سنگین را به دست خسته می کوبد
باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه هاتان را ز راه دور دیده
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابیش افزون
می کند زین آبها بیرون ‎گاه سر . گه پا ‎آی آدم ها ‎او ز راه دور این کهنه جهان را باز می پاید ‎می زند فریاد و امید کمک دارد ‎آی آدم ها که روی ساحل آرام ، در کار تماشائید !
موج می کوبد به روی ساحل خاموش
پخش می گردد چنان مستی به جای افتاده ، بس مدهوش
می رود نعره زنان. وین بانگ باز از دور می آید :

ی خندان خور “نوش‌خند”، جایی که رنگ و کلام در هم می‌آمیزند. زندگی میان جرعه‌ای اندیشه و لبخندی از دل تجربه جریان دارد. “نوش‌خند” روایت همنشینی خرد و لذت، تفکر و شهود است. درهم‌تنیدگی رنگ‌ها و فرم‌ها، نجوای خاموش خردمندانی‌ است که در سکوت، هزاران سخن برای گفتن دارند. در این اثر، خوشنویسی نه فقط یک فرم بصری، بلکه پلی میان معنویت و احساس است؛ نقطه‌ای که نگاه بیننده در آن متوقف نمی‌شود، بلکه جاری می‌شود، همچون جرعه‌ای شیرین از حقیقت. 🎨 نام اثر: نوش‌خند 📏 ابعاد: ۱۲۰ × ۱۰۰ سانتی‌متر 🖌 متریال: میکس مدیا روی بوم 🎨 هنرمند: محمد ابراهیمی جویباری

که او از سرزمینی دور آمده است...آنیک سال ها بود که آن جا زندگی میکرد اما کسی تا به حال او را اینچنین سفید ندیده بود...لبخند آنیک مردم را مشکوک کرده بود...در سرزمین آنها هرگز کسی این امدازه آرام و خندان نبود...آنیک اهل آنجا بود...آن قدر که انگار همه مسافر بودند و او سالیان سال دلش را به آن سرزمین بسته بود...آنیک ترسیده بود چون همه را می شناخت اما کسی او را نمی شناخت... . . متریال: سرامیک و پارچه #عروسک_هنری #نیکوناصرزاده #مجسمه #استودیونیکوک