اثر ----- در هنر گویندگی : محفل گویندگی

ند تو روشن است روشن میکنی گاهی امید و گاهی در انتظار دم نمی‌ زنم ز خستگی ها که دگر بس است آب می شوم که دگر آب شدنت را نبینم شرم دارم زخود، دستانت تنهاتر شده است لطف تو جاری و در وجودم ساری ست محبت دیده ام و باز لطف تو باقی ست هرچه در حق تو گویم باز کم است اوصاف تو به والله وصف ناشدنی ست گر روزی مرا به دست باد سپاری هرگز تو را نسپارم در یاد کسی ندیده ام کسی، طبیب درد، زخود براند بیمارم و درمانی ، نگو که مرهم نداری تمام هّم و غم من لبخند لبهای توست من هیچ ندارم اما جانم فدای توست #شاعر_حامد_عقیلی #دکلمه_حامد_عقیلی