نتایج جست جو "حوای" در سایت 100هنر

ممنوعه ارزش تلخی روزگار رو داشت؟ نظم هستی را با وسوسه ات تغییر دادی حالا بنگر که ما هر روز از آن ممنوعه گاز میزنیم و در طلب بهشت برین که تو از آن رانده شدی دست و پا میزنیم و ....بگمانم فرو رفتیم ...، فرو رفتیم در منجلاب کبر و خود خواهی که از نطفه تو در عالم هستی به یادگار مانده و من در عجبم ...! در عجبم که چرا در بهشتی که تو از آن رانده شدی درخت ممنوعه بود و چرا اینجا ممنوعه ای نیست تا شاید حوایی پیدا می شد و از آن نوش جان می کرد تا شاید بعد از رانده شدن .... حوایی دیگر... آدمی دیگر...و شاید جهانی بهتر ادنا صفری

عنا. ... قبل از هر واژه زن ها را نام های پر نقش تری مستور است، هر نقش را پرنده ای... و ششمین نام تمام زنها یکی ست؛ "عشق". ... زنی که متروکه ترین شهر ممکن است در چهارچوب قاب هیچ آغوشی جا نمی شود. زن رو به روی خودش ایستاده تلخ؛ با گیسوانی بریده و کوتاه قدم هایی مسموم قلبی مغموم و آرزوهایی نابالغ و لبریز... دستانی حزن آلود، با تبسمی چرکین. ... هر زن حوایی ست مطرود مانده تر از خویش. هر زن سیلی سرخی به طعم سیب بر چهره ی آشفته ی جهان. در گوشه های شهر آواز حواصیلی اش،غریب. جهانش به خردی آلو دهانش به جست و جو دهانش... به خواب عمیقی رفته که خمیازه اش رویاست! ... جا مانده است از "خود" از "زندگی" با پاهای ناگزیری که می دوید و دور می شد از او، تمثیل شهری ست که طبیعتش را به تاراج برده اند و حنجره اش زخمی ست. ... زنی که مسقف است و پر دیوار، زنی که پنجره اش رو به حیاط زندان است، زنی که نام هفتمش "اندوه"؛ هم تویی، هم منم. #حورا_حقشنو