نقاشان معاصر ایران بخش۲

علی اکبر صادقی متولد ۱۳۱۶ تهران، یکی از پرکارترین و موفق‌ترین نقاشان و هنرمندان ایرانی در زمینه‌های مختلف نقاشی همچون ساختن پوستر فیلم، گرافیک تبلیغاتی، طراحی بسته‌بندی و جلد کتاب و نقاشی متحرک کار کرده است.

رضا مافی متولد ۵ آذر ۱۳۲۲ در مشهد، خوشنویس صاحب‌نام و از هنرمندان تأثیرگذار در هنر معاصر ایران است. برخی او را نخستین هنرمند خوشنویسی می‌دانند که بر بوم نقاشی، خط نوشته‌است و به خلق نقاشیخط در دوره معاصر پرداخته. این هنرمند در طول زندگی خود بیش از ۸۰۰ تابلو به یادگار گذاشت و آثار خود را در حدود ۵۰ نمایشگاه در داخل و خارج از کشور به نمایش گذاشت. رضا مافی ۴مهرماه ۱۳۶۱ چشم از جهان فرو بست.

حسین زنده‌رودی متولد ۱۳۱۶ در تهران، نقاش معاصر ایرانی است. او از بنیانگذاران مکتب سقاخانه و پیشگامان شیوه نقاشیخط در ایران است و با استفاده از نمادهای هنر سنتی ایران و همچنین خوشنویسی، روشی تازه را در هنرهای تجسمی ایران به وجود آورده. آثار حسین زنده‌رودی در موزه‌های متعددی نگهداری می‌شود.

ژازه تباتبایی متولد ۱۳۰۵ تهران، نقاش، مجسمه‌ساز، شاعر و نمایش‌نامه‌نویس ایرانی بود. او «نگارخانه هنر جدید» که اولین نگارخانه ایران و یکی از مراکز فرهنگی مهم زمان خود بود را تاسیس کرد. آثار نقاشی و مجسمه ژازه در موزه‌ها و کلکسیونهای شخصی قرار دارند و تاکنون در کشورهای مختلفی به نمایش درآمده و ۱۰ جایزه بین‌المللی را از آن خود کرده‌.  ژازه تباتبایی در ۲۰ بهمن ۱۳۸۶ در سن ۷۷ سالگی چشم از جهان فروبست.

منصور قندریز متولد ۱۱ اسفند ۱۳۱۴ در تبریز، نقاش ایرانی و از پایه‌گذاران مکتب سقاخانه بود که در مدت کوتاه عمر خویش تأثیرات بسزایی در جریان نقاشی ایران گذاشت. منصور قندریز به همراه مرتضی ممیز، سیروس مالک، صادق تبریزی، قباد شیوا، فرشید مثقالی، فرامرز پیلارام و تنی چند از هنرمندان آن دوران تالار ایران را تأسیس کردند که امروزه از نگارخانه‌های تعطیل شده تهران است. که بعد از درگذشت منصور قندریز، تالار ایران به گالری قندریز تغییر نام داد. منصور قندریز در۷ اسفند ۱۳۴۴ چشم از جهان فروبست. 

منیر شاهرودی فرمانفرمائیان متولد ۱۳۰۱ در قزوین، نقاش و جمع‌آوری‌کننده هنر مردمی است. او بدون شک هندسه‌گراترین هنرمند عصر حاضر ایران است که مجموعه آثارش در بیش از نیم قرن، پیوسته میان اشکال منظم و ریتمیک هنرهای سنتی و رویکردهای انتزاعی مدرنیستی سیر کرده‌است.
هنر او در نگاه اول بر دو اصل نقوش تزئینی و آینه استوار است و واضح است که او این اصول را از هنرهای سنتی ایرانی برگرفته و به هنر آینه‌کاری وام‌دار است. ولی در نگاهی عمیق‌تر می‌توان به این موضوع پی برد که جوهر درونی هنر منیر فرمانفرمائیان هندسه است نه تزئینات و آینه. برخی از آثار او در دوسالانه ونیز، ۱۹۵۸ به نمایش درآمد. در نخستین دوسالانه تهران در سال ۱۳۳۷ یک نقاشی انتزاعی از او به تماشا گذاشته شد و مدال طلا را برای او به ارمغان آورد.

محمود فرشچیان متولد ۴ بهمن ۱۳۰۸ در اصفهان، نقاش معاصر ایرانیست. فرشچیان بنیان‌گذار مکتب خود در نقاشی ایرانی است که پایبند به شکل کلاسیک همراه با استفاده از تکنیک‌های جدید برای توسعه دامنه نقاشی ایرانی است.

جلیل ضیاءپور متولد ۵ اردیبهشت ۱۲۹۹ در بندر انزلی، نقاش، استاد دانشگاه، پژوهشگر و مؤلف ایرانی بود آثار جلیل ضیاپور به دلیل دارا بودن مضامین اصیل ایرانی، ساده‌سازی در فیگورها، پایبندی به سطوح سنتی به همراه خطوط هندسی کوبیسم، آگاهی بر ترکیب بندی و بطور کلی شیوه خاص نقاشی معروف است که از جلیل ضیاپور به عنوان «پدر نقاشی مدرن ایران» یاد می‌شود.

قباد شیوا متولد ۴ بهمن ۱۳۱۹ در همدان، طراح و گرافیست ایرانیست. استادان او در رشته نقاشی علی محمد حیدریان، محمود جوادی‌ پور، هوشنگ سیحون، محسن وزیری‌ مقدم بوده‌اند. قباد شیوا از مؤسسین انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران، پایه‌گذار و برنامه‌ریز اولین دوسالانه پوستر تهران است. انجمن بین‌المللی طراحان گرافیک او را به عنوان یکی از دوازده طراح گرافیک برتر جهان معرفی کرده.

فرشید مثقالی متولد ۱۳ تیر ۱۳۲۲ در اصفهان، تصویرگر کتاب‌های کودک و نوجوان، و برنده ایرانی جایزه هانس کریستین آندرسن است. برای نخستین بار آثار مطرحی چون «خروس زری، پیرهن پری» اثر احمد شاملو و «ماهی سیاه کوچولو» نوشته صمد بهرنگی، به قلم این هنرمند تصویرگری شدند. فرشید مثقالی در آفرینش تصاویر از کلاژ، لیتوگرافی، آبرنگ و سایر ابزارهای هنری و سبک‌های متفاوت مانند سبک‌های غربی و چاپ سنگی استفاده کرده است.

منصوره حسینی متولد ۱۰ شهریور ۱۳۰۵ در تهران، نقاش، پیکرساز، و نقاد هنری ایرانی بود. او در سال ۱۳۲۸ لیسانس نقاشی خود را از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران دریافت و سپس در سال ۱۳۳۸ از آکادمی هنرهای زیبا رم پایان‌نامه گرفت.  و به‌ عنوان نقاشی نوگرا فعالیت خود را ادامه داد. منصوره حسینی در هشتم تیر ۱۳۹۱ چشم از جهان فرو بست.

احمد اسفندیاری متولد ۱۳۰۱ در تهران، از پیشگامان نقاشی مدرن ایران و از معدود بازماندگان نسل اول نقاشان نوگرای ایرانی بود. اسفندیاری به نقاشی از طبیعت علاقه خاصی دارد. او از خطوط برای دورگیری یا نشان دادن اشیا استفاده می‌کند و از قدرت‌نمایی تکنیکی می پرهیزد، در سبک اسفندیاری، رنگ‌های سرد به ویژه رنگ آبی بسیار به کار می‌رود، به طوریکه او را «نقاش آبی‌ها» میشناسند.  این هنرمند که نامش در فرهنگ لاروس نیز آمده‌است در سال ۱۳۹۱ چشم از جهان فروبست.

دکتر رضا خدادادی متولد ۷ اسفند ۱۳۳۹ در اردبیل، هنرمند معاصر، نقاش، مجسمه‌ساز، پژوهشگر ایرانیست. او دکترای تخصصی پژوهش هنر با تخصص هنرهای شهری و هنرعمومی است و علاوه بر فعالیت‌ در زمینه خلق آثار هنری، از سال ۱۳۷۰ تاکنون به تدریس در دانشگاه‌ها اشتغال دارد و هم اکنون عضو هیئت علمی دانشگاه هنر تهران است. او تا کنون ۱۳ نمایشگاه انفرادی برگزار کرده و آثارش در بیش از ۱۴۰ نمایشگاه گروهی داخلی و خارجی  به نمایش درآمده است.

محمدعلی ترقی‌جاه متولد ۱۳۲۲ در اصفهان، نقاش ایرانی بود. او درسال ۱۳۴۶ برنده مدال طلای مسابقات هنری دانشگاه‌های ایران شد و موزه بین‌المللی هنر قرن ۲۱ آمریکا آثار وی را به عنوان نماینده هنر ایران انتخاب کرد. از سال ۱۳۶۰ سبک خاص خود را که مشخصه‌اش اسب‌های تجرید یافته بود پایه نهاد که بارزترین نشان هنری وی شد. برخی از آثار محمدعلی ترقی جاه در موزه هنرهای معاصر تهران، موزه هنرهای مدرن شارجه، نوتردام هلند و موزه ورلد موجوداست. محمدعلی ترقی جاه در سال ۱۳۸۹ چشم از جهان فروبست.

غلامحسین نامی متولد ۱۳۱۵ در قم، نقاش ایرانیست. او در سال ۱۳۴۲ با مدرک کارشناسی نقاشی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل و در سال ۱۳۵۹ از دانشگاه ویسکانسین فوق لیسانس خود را گرفت. او در هنرستان هنرهای تجسمی، دانشگاه الزهرا، دانشکده هنرهای تزئینی و دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت در سال های مختلف تدریس کرده است.  غلامحسین نامی از مؤسسان گروه نقاشان آزاد و از اعضای هیئت مؤسس خانه هنرمندان ایران است.