اثر سید علیرضا سیدی در هنر شعر و داستان : محفل شعر و داستان

یک قفس هم به نام یک برجک میشود مثل کاخ رویایی حال و روزم جنون در تبعید توبه این حس حال،آشنایی صبح روزی که یادتو بودم بی نصیب از طلوع و فردایی بیخود از خود و خود پر از بیخود در کمایی که کاش باز آیی اتهام جنون به یک شاعر میزنند و بدون حاشایی رو به هر بی اراده ای گفتند هر که هستی بگو که از مایی بی خیال تمام مشغله ها بی خیال تمام آن هایی... که ندیدند غصه هایم را مینویسم ز درد تنهایی شده پنهان تمام غصه ی من پشت این شعر های هرجایی از تو گفتم تمام شعرم را تو برایم پر از معمایی عشق یعنی که شاعری کردن کنج برجک قعر تنهایی عشق یعنی صدای قلب تو هم شد برایم صدای لالایی... بعد هر مقصدی به سوی تو ام مثل فانوس های دریایی میکشم آه و مینویسم شعر پر ز دلتنگی و شکیبایی #علیرضا_سیدی