من شهرزاد نقش، هنرمندی خودآموخته و قصه‌گویی تصویری هستم که دنیا را با خطوط مینیمال و صمیمی به تصویر می‌کشم. ابزار من روان‌نویس، خودکار و ماژیک است تا صراحت و صداقت احساس را مستقیماً به کاغذ منتقل کند. آثار من نه بازتولیدی عین‌به‌عین، که "ایماژ"هایی از زندگی هستند. من به جای ثبت ظواهر، به جست‌وجوی حس و حالِ نهفته در چهره‌ها و مناظر می‌پردازم. نگاه من معطوف به زندگی مردمان عادی و پژواک مسائل اجتماعی در روزمرگی‌هایشان است. ریشه‌های تحصیلاتم در شهرسازی و عشق من به فیلمنامه‌نویسی، نگاهم را به فضا و روایت تقویت کرده است. هر طراحی من، صحنه‌ای از یک فیلم نانوشته یا فصلی از یک داستان ناگفته است؛ دعوتی است از مخاطب برای کامل کردن قصه در ذهن خودش.